කෝල ඔය හිතට මං තාම හරි ආදරෙයි

සිතිජ ඉම මායිමෙන්
පාට දේදුණු මැකී
මතක ලුහුබැඳ ගොහිං
සුවඳ දෝතට ගෙනෙයි
ඈත දුර සඳ දිලෙයි
තරුත් ඒ ළඟ හිඳියි
කෝල ඔය හිතට මං තාම හරි ආදරෙයි
ආදරෙයි

සීත රෑ පිණි වගේ
සුසුම් හද පාරවයි
නීල තරු ඇස් දෙකක්
අරං හඳ මෝදු වෙයි
නපුරු දම් පාට හැන්දෑවෙ මං අසරණයි

කුමුදු කොඳ මල් පිපෙයි
සෙනෙහෙ හසරැලි නැඟෙයි
මිලින නෙත් මත වෙළී
හාදු වැස්සක් වැටෙයි
දරා ගන්නත් බයයි
හිරුත් දැන් අවදි වෙයි
ඔන්න මනමාල සුළි සුළඟ හරි කරදරයි

සිතිජ ඉම මායිමෙන්
පාට දේදුණු මැකී
මතක ලුහුබැඳ ගොහිං
සුවඳ දෝතට ගෙනෙයි
ඈත දුර සඳ දිලෙයි
තරුත් ඒ ළඟ හිඳියි
කෝල ඔය හිතට මං තාම හරි ආදරෙයි
ආදරෙයි .................................

අයැදිමි...

නෑසෙන්න පවසන්න,

නෙක පැතුම් සවන'තට.

ඉඩ දෙන්න පිවිසෙන්න,

ඔබ ඉන්න ඒ ලොවට.

ඔබ මෙන්ම විඳගන්න,

ඔබෙ හැඟුම් මගෙ ලෙසට.

පිබිදෙන්න! එක්වෙන්න!

මගෙ පැතුම් මහමෙරට....

.

.

.

ගමේ එකා හිංදද මට බහක් නොදෙන්නේ?

අම්මප ඇත්ත නේන්නං!!!
දීපංකො උත්තර!!!

කිරුළ උරුම කුමාරයෙක්, සරණ සොයන දිනේ ඇවිත්
උඹ කැන්දං යයි කියලද බලාන ඉන්නේ?
මඟුල් ඇතා දණගහලා, දෝලාවෙන් වැඩමවලා,
අගමෙහෙසිය වෙන්නද උඹ හිතාන ඉන්නේ?

ගමේ එකා හිංදද මට බහක් නොදෙන්නේ? 

ආලවඩන ඔමරි ලතා, බාල බොළඳ මිහිරි කතා
හැමදාමත් එක විදියට නෑ පවතින්නේ
මේ කන්නත් පහුව යාවි, අපි දෙතැනක වයස යාවි
ඉර හඳ තරු අපි වෙනුවෙන් නෑ නවතින්නේ!
ගමේ එකා හිංදද මට බහක් නොදෙන්නේ?

කිරුළ උරුම කුමාරයෙක්, සරණ සොයන දිනේ ඇවිත්
උඹ කැන්දං යයි කියලද බලාන ඉන්නේ?
ගමේ එකා හිංදද මට බහක් නොදෙන්නේ?

වනේ දුවන මුවන් බලා, හෙළා ඉවත නෙලූ පලා
නඟේ ඔහොම කොපමණ කල් ඉන්නද යන්නේ?
මට මව්පියො දොස් කියාවි, වෙන එකියක් ගැන සොයාවි
මම නම් නැහැ තනි පැදුරක වයසට යන්නේ!
ගමේ එකා හිංදද මට බහක් නොදෙන්නේ?

කිරුළ උරුම කුමාරයෙක්....  

ගමේ එකා හිංදද මට බහක් නොදෙන්නේ?//

අහනවනං මේං

එඩ්වඩ් ජයකොඩි
සෝමරත්න දිසානායක
රෝහණ වීරසිංහ

රත්තරනේ, විරහවටත් මං ආදරෙයි!

ආදරය නැතිව අපිට ජීවත් වෙන්න බැරුවා වගේම ආදරය ඇති තැන විරහවත් තියෙන නිසා විරහවත් අපිට අනිවා විඳින්න වෙනවා. ඒ දුක තුළත් අත්‍යන්ත සුන්දරත්වයක් තියෙනව කියලයි මට හිතෙන්නෙ. 

මම පුංචි කාලෙ ඉඳළම සිංදු අහන්න හරිම කැමතියි. ඒ වගේම එක එක කාණ්ඩ වලට සිංදු බෙදල වෙන වෙනම කැසට් වලට ගහගෙන ඒව අහ අහ තමයි මම ඉස්කෝලෙ වැඩ එහෙම කරන්නෙ. ඔය බෙදපු කාණ්ඩ අතරින් මගෙ ප්‍රියතම එකක් උනේ මේ 'විරහ ගී' කාණ්ඩය. 

තව එක කාණ්ඩයක් තමයි මේ තියෙන්නෙ.

ඔය 'විරහ ගී' අතරෙ තිබුණෙ නිතර අහන්න නොලැබුණු ඒව විතරයි. හැම තිස්සෙම රේඩියෝ එකේ ඇහෙන ඒව මොකටද සල්ලි දීල ගහල තියාගන්නෙ? ඒ කාලෙ සල්ලි කියන්නෙ හරි අමාරු දෙයක් නෙව. අපි යැපෙන්නො නෙ.
හැබැයි ඉතින් ඔයින් සමහරක් සිංදු මගෙ යාළුවො නම් උපන්තේකට අහල නැති එව්ව! ඒ හින්ද එයාල කියන්නෙ මගෙ ස්වභාවික අනුනාද වෙන සංඛ්‍යාතය සාමාන්‍ය අයට වඩා වෙනස්ලු.(හපොයි. විජ්ජා කාරයොන්ට නම් තේරෙන්න ඇති නෙව.) 

බලන්නකො ඔයාලත් අහල.
මේවට මම කැමති වෙන්න හේතුව එක්කො වාචික අර්ථය, තනුව, සංගීතය, ගායනයේ විශේෂත්වය, යොදාගෙන තියෙන සංගීත භාණ්ඩ. එහෙමත් නැත්නම් ඔය කියපුවයින් දෙකක හෝ කීපයක සංකලනය. ඒ නිසා සමහර වැරදි වැටහීම් හෝ ආදර්ශ දෙන ගීතත් ඔය අතරෙ තියෙනව. 

ඒ නිසා මේ අවවාදයත් හිතේ තියංම මේ ටික අහනවනම් තමා වඩා හොඳ.

මා දෙනෙතින් ගලනා - කඳුළැල් ගඟුලේ
ඔබගේ හසරැල් කුසුමන් පීදේවා!

රෑ තුන් යාමේ - මතකයෙ වැතිරී
මා හෙලනා සුසුමන් - ඔබගේ නැවුම් ලොවේදී නැඟෙනා
සැනසුම් සුසුමන් වේවා!

මා දෙනෙතින් ගලනා....

මේ තනි යහනේ - මියයන සිහිනේ
මා දවනා හැඟුමන් - ඔබගේ පැතුම් තලාවේ පිපෙනා
සිහිළැල් සඳරැල් වේවා!

මා දෙනෙතින් ගලනා....  

ගායනය : එඩ්වඩ් ජයකොඩි
ගී පද : කුලරත්න ආරියවංශ
සංගීතය : රෝහණ වීරසිංහ

ඇය යන්න ගියා මැකිලා
වන සිරසක තුරු සෙවණැළි අතරේ
ගී ගයමින් හිඳ මා තුරුළේ - ඇය යන්න ගියා මැකිලා
පිණි කඳුළක් මල්පෙති අග තවරා
මිහිදුම් සළුවෙන් මුහුණ වසා

නිල්ල නිලන නිල් කඳුවැටි අතරේ
සඳ එළියේ මංපෙත පාදා
රහසක් සඟවා ගොළුවූ හදකින්
යන්න ගියා මැකිලා
ඇය යන්න ගියා මැකිලා...

යළි කවදාවත් හමු නොවෙනා බව
මඳ පවනක් හිස අතගා කීවද
අදහාගන්නට නොහැකිය කිසි දින
ඇය යළි නොඑතැයි ගිම්හානෙට පෙර
යන්න ගියා මැකිලා...
ඇය යන්න ගියා මැකිලා...

ගායනය : අමරසිරි පීරිස්
ගී පද : සුනිල් සරත් පෙරේරා
සංගීතය : එච්. එම්. ජයවර්ධන

ඔබ එදා නම් සඳ වගේමැයි
  ඔබ මෙදා හිරුවී මා දවයි
ඔබ මගේ යැයි තව මට සිතෙයි
  ඔබ දමා යන්නට හිත කියයි
ඔබ එදා නම් සඳ වගේමැයි

නෙතේ නෑ ආදර බැළුම්
කොහි සැඟවුනාදෝ නෙත් කැළුම්? //
  ඔබේ ලෝකය නොවේ මගේ ලොව!
  මැකී යයි ආදර හැඟුම්
ඔබ එදා නම් සඳ වගේමැයි

පිටු පුරා පෙම් කවි ලියූ
සිත ගොළු වුණේ ඇයි රස මැවූ? //
  නොදන්නෙමි වැරදුනේ කොතැනද,
  දෛවයද මේ අප පැතූ?
ඔබ එදා නම් සඳ වගේමැයි...

ගායනය : අමරසිරි පීරිස් සහ ?
ගී පද : ?
සංගීතය : ?

පාවෙන වළා අතර - ඔබ සැඟවී - ඔබ හිනැහී
සෙනෙහස කිමැයි කියා
ඔබ දවසක් තරුවක ලිව්වා
මම වරුවක් ඒ ගැන ඇහුවා
ඔබ සිනාසුනා පමණයි! //

රමණීයයි මේ මධුර ජවනිකා
වනපෙත එකළු කරයි කුරුළු ගීතිකා //
ඇල දොළ ගලා බසීවී - වනමල් රේණු නෙළාලා
පාවෙන වළා අතර...

ඔබ ප්‍රභාතයේ ගීයක් වේනම්
ළාහිරු ගලන පැයේ මා හිනැහෙන්නම් //
ජීවන මිහිර කියාදුන් - ඔබෙ ලය පහන් කරන්නම්
පාවෙන වළා අතර...

ගායනය : චරිතා ප්‍රියදර්ශනී පීරිස්
ගී පද : ?
සංගීතය : ?

ඔබ මා සමඟ අතින'ත ගන්නා දවස
මේ මහ කන්ද බැළුවා හිඳ ගම සිරස
ඔබ මා අතැ'ර වෙන නුවරක ගිය විගස
මේ මහ කන්ද බැළුවා හොරැ'හින් මදෙස!

වෑ දිය නිල්ල සුදු නෙළුමට මිහිර පොවයි
පාළුව ලුහුබඳින කිරළා හඬා වැටෙයි
නොකියූ රහස හද උතුරා වාන් දමයි
මතකයෙ සුවඳ තවමත් මා හිතට දැනෙයි

ඔබ මා සමඟ අතින'ත ගන්නා දවස
මේ මහ කන්ද බැළුවා හිඳ ගම සිරස
ඔබ මා අතැ'ර වෙන නුවරක ගිය විගස
මේ මහ කන්ද බැළුවා හොරැ'හින් මදෙස!

ගායනය : ඩබ්. ඩී. අමරදේව
ගී පද : සුනිල් සරත් පෙරේරා
සංගීතය : ඩබ්. ඩී. අමරදේව

මේ ගී එදා
ඇගේ හදින්
මා ඇසූ රාවයයි //

ඇගෙ පිළිරුව හිත ඇඳී
ජීවමාන වී හිඳී
මම හඬගා විමසමී
එපමණදෝ මට හිමී?
මේ ගී...

ලෝ සුවහස් දරුවනේ
දරු සෙනෙහස මට දැනේ
ඈත ඉඳන් අත වනා
මට අඬගසනුය පුතේ
මේ ගී...

ගායනය :   ඩබ්. ඩී. අමරදේව
ගී පද : අජන්තා රණසිංහ
සංගීතය  : ප්‍රේමසිරි කේමදාස

විකසිත පෙම් පොකුරු පියුම් - ඔබේ පයට පොඩි වී ගියාදෙන්
පති කුලයට අද මට පිටුපා යන - මගේ සොඳුරු ළඳුනේ
මගේ සොඳුරු ළඳුනේ

හිතේ කඳුළු බිඳු - රෑ තනියානේ
ඉහ ඉද්දර හිඳ - ඉකිබිඳිනා සඳ
ආදර සැමැරුම් ප්‍රේම පුරාණේ
ඔබට විරහ ගිනි නොගෙනේවා //
විකසිත පෙම්...

තනිකම රජයන පාළු විමානේ
ගොම්මන් කළුවර හඬා වැටෙද්දී
ඔබ දිවි අරණේ රුවන් විජිතයේ
මැණික් පහන් වැට දැල්වේවා //
විකසිත පෙම්...

ගායනය :   ඩබ්. ඩී. අමරදේව
ගී පද : අජන්තා රණසිංහ
සංගීතය  : ප්‍රේමසිරි කේමදාස

මේ තනි යහනේ - නිදි නැති පාළු රාත්‍රියේ
මා සිතු දැහැනේ - නොනිදන කවුරු හෝ හිඳී
පෙරදා පුරුදු සේ - නොහඬා හැඬූ නෙතින්
මේ තනි යහනේ - නිදි නැති පාළු රාත්‍රියේ

තාරකා දැලෙන් එහා ඒ - අහිමි විජිතයේ
සිහින සේ ගලා හැලෙන්නේ - සුවඳ ආදරේ
පීදෙනා යොවුන් සිනාමල් - සැඟවෙනා පැයේ
සුසුමදෝ හඬා වැටෙන්නේ - බිඳුණු ස්නේහයේ
මේ තනි යහනේ...

නෑසෙනා හඬින් කියූ ඒ - පෙම් කතා අපේ
මේ සඳයි මමයි අසන්නේ - තනිව මේ රැයේ
කවුළුවෙන් බලා සිනාසී - නිසල වී හදේ
කවුරුදෝ සෙමෙන් මැකීයයි - කඳුළකින් නෙතේ
මේ තනි යහනේ...

ගායනය : දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී පීරිස්
ගී පද : කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රි
සංගීතය : රෝහණ වීරසිංහ

සිහිනයක වෙළී - දොර කවුළු ළඟ රැඳී
ඔබ දුරක සිට හොරෙන් බලයි - මඳහසක් නොදී
එපමණද මට හිමී?
සිහිනයක වෙළී...

මඳ පවන හා ඇදී - ඔබ සුවඳ මට දැනේ //
හිත ඉකිගසා හඬා වැටෙයි - තනිකමක් දැනී
එපමණද මට හිමී?
සිහිනයක වෙළී...

මහ රැයක අවදි වී - තනි යහන මත රැඳී //
ඔබ ගැනම සිත විඩා දෙවයි - නෙතට නිදි නොදී
එපමණද මට හිමී?
සිහිනයක වෙළී...

ගායනය : සුනිල් එදිරිසිංහ
ගී පද : සෝමරත්න දිසානායක
සංගීතය : රෝහණ වීරසිංහ

එපා යළි හමුවන්න - ජීවිතේ ගමන් මඟ
ඔබෙන් මට උරුම වූ - වේදනා කඳුළු ගඟ
හිරු සිනාසෙන ලොවක - පැතුම් මල් දෙවැට ළඟ
ඔබේ ජීවන සුවඳ - අරං ඈතට යන්න

සංසාර ගමන් මඟ - සෙනෙහස සොයා දිනෙක
ආ ගමන නිමා කළ - ඔබේ හදවත ගාව
සෙනෙහසේ අවසාන - කඳුළු බිඳුවක පහස
ගලායයි අතීතේ - මිය ඇදුණු සෝන ළඟ

ඔබ ම'වෙත තිළිණ කළ - ඔබේ බැතිබර සුවඳ
මගේ මතකය වසා - සදා කල් රැඳෙණු ඇත
සංසාරයේ යළිදු - නවාතැන් සොයා යන
මගේ මළගම දාට - ඇවිත් යන්නට එන්න
එපා යළි හමුවන්න...

ගායනය : සුනිල් එදිරිසිංහ
ගී පද : ?
සංගීතය : ?

කඳුළු දෙන්න මට හඬන්න
සත් සමුදුරු ගොඩ ගලන්න
සුසුම් දෙන්න මට හෙළන්න
සක්වල ගල සසල වන්න //

හිත උපන්න ආලවන්ත
ඒ රුව කෝ මට කියන්න
මගෙ තනියට මා පමණයි
ඇය එවන්න මා බලන්න
කඳුළු දෙන්න...

ළිහිණියනේ පියාඹන්න
ඇය ඇති තැන සොයා යන්න
මා මිය යන බව පවසා
ඇය එවන්න මා බලන්න
කඳුළු දෙන්න...//

ගායනය : සුනිල් එදිරිසිංහ
ගී පද : ?
සංගීතය : ?

සඳකැන් වැසිලා - අඳුරේ එතිලා
ගනඳුරු රෑ - තනිකම නෑ
සොයා එන්න - ගනඳුර තරු නිවලා
මගේ එළිය අද ඔබ පමණී //

ජීවිතයම සතු එකම සුවේ
හීසර පහරක වෙළෙනු පෙනේ //
මේ ලොව මා සතු - ඈ සතු - ඒ නෙතු
අසල්වාසියෙකු සොයනු දැනේ
සඳකැන් වැසිලා...

මා නැත අන්සතු සිත් බිඳලා
දෑතම බැඳගෙන හිඳිමි බලා //
මේ ලොව යම් දවසක අපි වෙන්වෙමු
රහස් අහස් තලයට පවරා
සඳකැන් වැසිලා...

ගායනය : වික්ටර් රත්නායක
ගී පද : ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්
සංගීතය : වික්ටර් රත්නායක

වනපෙත මගෙන් සෙවූ - සරතැස ඔබේ
පැන් තොට මගෙන් ලැබූ - පවසත් ඔබේ
නිල්වන් දියේ - හසරැල් සැලූ
මගෙ ආදරේ සුගන්ධයේ - ගමන් වැසූ
පවුරත් ඔබේ

ගිනිදැල් මැවූ දා - හසරැල් පුදන්නම් 
තුන්සිත දැවූ දා - මම මල් ඉසින්නම් //
මේ මංපෙතේ - තනිවූ මගේ
හිත දෙදරවා - කඩා දැමූ - ඔබේ සරදම්
තනියෙන් විඳින්නම්

අඳුරින් වැසූ දා - සඳරැල් එවන්නම් 
මගේ තටු නැසූ දා - ඔබෙ බැමි මුදන්නම් //
මේ මංපෙතේ - තනිවූ මගේ
හිත දෙදරවා - කඩා දැමූ - ඔබේ සරදම්
තනියෙන් විඳින්නම්
වනපෙත මගෙන් සෙවූ...

ගායනය : එඩ්වඩ් ජයකොඩි
ගී පද : බන්දුල නානායක්කාරවසම්
සංගීතය : සරත් ද අල්විස්

ඔක්කොම අහන්න

ප.ලි.
ඔබත්, ඔබේ සුවඳ තවකෙකුට බැතිබර ලෙසින් දැනෙන්නට ඉඩ හරින්න.

එවිට ඒ අනෙකාට, 'ගිනිදැල් මැවූ විට හසරැල් පුදන්නටත්', 'තුන්සිත දැවූ විට මල් ඉසින්නටත්', 'අඳුරින් වැසූ විට සඳරැල් එවන්නටත්' මෙන්ම 'තටු නැසූ විටෙක අනෙකාගේ බැමි මුදන්නටත්' ඉඳුරා හැකි වනු ඇත.

එතරම් බැති බර වූ ඔබටද, එවැන්නක් සිදුවූ විට එලෙසම මල් ඉසින්නටත් හැකි වනු ඇත.
එසේ වන්නේ නම් මේ ලොව කොතරම් සුන්දර වේද?

මා සිත් ගත් කවි 3 - A Letter to His Daughter

මේ ලියුම ලිව්වෙ නේරු නෙවෙයි. දරුවන්ගෙ අනාගතය වෙනුවෙන් සැතපුම් දහස් ගාණක් ඈත දුක් විඳිමින් හිටපු ආදරණීය තාත්ත කෙනෙක් තමංගෙ එකම දූ සිඟිත්තට.
නාහෙට නාහන දඩබ්බර ගතියයි, කටුක අත්දැකීම් වලට මුහුණ දෙන්න මවා ගත්තු රළු ගතියයි, කවදාවත්ම නොසංසිඳෙන ස්වාධීනබවේ පිපාසාවයි නිසාමදෝ අවුරුදු දහයක පුංචි කෙලි පොඩිත්ති මේ ලියුම කියවගෙන යද්දි පොඩ්ඩක්වත් ඇඬුවෙ නෑ.
ඊට අවුරුදු කීපයකට පස්සෙ තාත්ත ගෙදර එද්දි දෝණියන්දෑ මේ සියළු අවවාද පිළිපැදල තිබුණත්, තාත්තගෙන් ගොඩක් දුරස් වෙලා කියල දැනුණු වෙලාවෙ තාත්තට කඳුළු හංගා ගන්න බැරිවුණා. ඒත් ඒ කඳුළු වලටවත් ඇගෙ දෑස තෙමන්න බැරිවුණා.
තවත් ටිකක් ලොකු වුණාම තමයි ඈට තේරුණේ ආදරය තියෙන්නෙ ලබා දෙන්න කියල.
ඒ ඇගේ කතාව.

මම මේ ලියුම මෙතන දාන්නෙ සියළුම දූවරුන්ට සහ පුතුන්ට.....
සියළු දෙමව්පියන්ට උපහාරයක් විදියට.... 

පැහැදීමෙන්  යුතුව සිප්සල වෙත යන්න
වගකීමෙන්   යුතුව සිප්නැණ දැනගන්න
සැළකීමෙන් යුතුව ගුරුසිත දිනමින්න
ඉගෙනීමෙන් යුතුව හොඳ දරුවකු වන්න

ගුරුමව්   වරුන් හා ගුරු පියවරුන් වෙත
වැදුමව්   වෙතට පානාමෙන් කුළුණුමෙත
කළපව්   වැරදි හැරගන්නට තුටුව සිත
ගුරුදෙව් ලෙසින් හැමදා නමදින්න පුත

ඉගෙනීමට මෙන්ම හොඳ ගතිවලට හුරු
පුරුදුව සිටීමෙන් ලැබගත හැකිය ගරු
සැළකිලි ඇතිව ගිය විට සබයකට සරු
රැකගත හැකිය මුල්තැන කවදටත් හුරු

මුල්තැන ලැබී උඩඟුව උඩ පැනීමෙන්
වැළකී සිටිනු මැන කටමැත දෙඩීමෙන්
රැකගෙන සතුට සාමය ජය ලැබීමෙන්
හොඳ විය යුතුය ඔවදන් පිළිපැදීමෙන්

ඉගෙනීමට  වැඩිය හිත දිරිකරගන්න
බොඳවීමට නොදී හොඳ නම රැකගන්න
සැනසීමට   ඔබේ මව් තුරුලට යන්න
සිහිවීමට    මගේ පිය සෙනෙහස මෙන්න

විහිදුව    මින් ගුණය ජයටැඹ වෙත යන්න
මිරිඟුව    ඒ දෙසම ඇතිබව දැනගන්න
සිරිදුව     විලස ලොවටම යහපත දෙන්න
පොඩිදුව මගේ සුවඳැති කැකුළක් වන්න

හිත හදාගත්තා විතරමයි - ඔබ ආයෙමත් ඇවිදින්!!!!!

විරහව...
පහුගිය දවස් ටිකේම විරහව ගැන ලියවුණු දෑ බොහෝයි.
මගේ සඳ
අතීතයෙන් අහුලන මතකයන්
සොඳුරු සිත
ආදරය විරහව සහ කඳුළ....
සහෘදයා
ඒවා අතරින් කීපයක්.
කාලෙකට කලින් මගෙ අතින් ලියවුණු කවියක් සහ අමරසිරි පීරිස් මහත්මයගෙ ගීතයක් මතකයට ආවෙ මේක කියවද්දි.  

ඔබ ආයෙමත් ඇවිදින්
හිත හදාගත්තා විතරමයි
ඔබ ආයෙමත් ඇවිදින්!

උන්නු දා පෙර අත පොවන්නට බැරි දුරින්
නින්ද මට නැති දවස් තිබුණද කොයිතරම්?
නුඹ නොදැක සිටි දිගු කාලයේ,
හිත හදාගත්තා විතරමයි....
ඔබ ආයෙමත් ඇවිදින්!

දෑස අග මල් පිපී සැලුනත් කොයිතරම්
එක මලක්වත් සුවඳ නැතිවිය ඔබ තරම්!
නුඹ නොදැක සිටි ඒ කාලයේ,
නෙත කඳුළු මැකුනා විතරමයි....
ඔබ ආයෙමත් ඇවිදින්!

ඔබ ආයෙමත් ඇවිදින්....

ඔය ගීතය අහන්න කළිං මගෙ අතින් ලියවුණා මෙන්න මේ කවිය. ගෙඩි පිටින්ම මගේ අත්දැකීමක්.
 

පිටමං කරනට ඔබ රුව මනසින්
අනන්ත වූ දුක් වින්දා රහසින්
ආයෙම ඇවිදින් පෙරදා විලසින්
එපා එබෙන්නට මා සිත් අහසින්

මේ සිතිවිල්ල අපි හැමෝටම පොදුයි. ඒත් මේ බොහොම වැරදි, බොහොම භයානක සිතිවිල්ලක්. දුක ඇතිවෙන්නෙ අපේ හිතේ නේද? එහෙනම් ඇයි අපි වෙනත් කෙනෙකුට දෝශාරෝපණය කරන්නෙ? දුක හිතෙන් තුනී කරන්න කියල, දෙන්න මුණ ගැහෙන අවස්ථා මඟ හරින්න උත්සාහ ගන්නෙ? කාලයක් මුණ නොගැහි හිටියම දුක තුනී වෙනවා. හරි. ඒත් ඔය කලින් කියන්නා වගේ හදිසියෙම හම්බ උනොත් මොකෑ වෙන්නෙ? කිරි අප්පට බල්ලො පැනපි කිව්වලු! ඉවරයි නේද හිතේ තිබ්බ සංහිඳියාව?
තමන් ඇති කරගත්ත දුක නැති කරගතයුතුත් තමාමයි. අපි මෙහෙම හිතමු.
(මං මේ පෙන්නන්න යන්නෙ දිශාවක්. මගේ ඇඟිල්ල දිහා බලන්නෙ නැතිව ඔයාල මං පෙන්නන දිශාව දිහා බලාවි කියල මං විශ්වාස කරනව.)
තාපසයෙක් ඉදිරියට  බොහොම රූමත්, අඩ නිරුවත් කාන්තාවක් ඇවිල්ල අනඟ රැඟුමක් දානව කියල හිතමු. තාපසයට ශෘංගාරාත්මක හැඟීමක් පහල වුණා කියලත් හිතමු. දැන් තාපසයට ඕනෙ කරන්නෙ මෙවන් හැඟීම ඇතිවෙන එක වළක්වාගන්න. ක්‍රම දෙකක් තියෙනව.
ලේසිම වැඩේ ඇස් දෙක වහගන්න එක. එතකොට පේන්නෙ නෑ. හරි තාවකාලිකව වැඩේ ගොඩ. හැබැයි ආයෙ ඇස් ඇරපු ගමන් ඉතින් බඩුම තමයි.
දෙවෙනි එක අමාරු ක්‍රමය. ඇස් ඇරගෙන ඇය දිහා බලාගෙන ශෘංගාරය ඇති වෙන්නට ඉඩ නොදී සිටීම. පට්ට අමාරු වැඩක් වුනත් හරියට කරගත්තොත් කිරි ගහට පිහියෙන් ඇන්න වගේ නේද?
අපි හැමෝම අර කළින් කියපු අවස්ථාවෙදි කරන්න උත්සාහ කරන්නෙ ටික කලකට ඇය හෝ ඔහු අමතක කිරීම උනත්, හිතේ යට ඒක තැන්පත් වෙලා තිබිල නැවත සම්බන්ධයක් ඇතිවුණ ගමන් 'වතුරෙ ගිල්වපු රබර් බෝලෙ' වගේ ආයෙ මතුවෙනවා. ඒක දරා ගන්න එක හරි අමාරුයි. ඒත් අපි පුළුවන් තරම එයා හමුවෙලා, නියුට්‍රල් එකේ එයත් එක්ක කතා බහ කරන්න, හැසිරෙන්න උත්සාහ කළොත්?  .............
මේ මම කිව්වෙ මගේ තියරිය. අත්දුටුවයි ප්‍රත්‍යක්ෂයි. අදටත් ඔහුව මුණ ගැහුණාම මටත්, මාව මුණ ගැහුණාම ඔහුටත්, ඉස්සර වගේම කට පිරෙන්න, හදවතින්ම හිනා වෙලා, සුහදව කතා කරන්න හැකියාව තියෙන්නෙ අපි දෙන්නම ඔය විදියට හිතපු හින්දා වෙන්ටැ කියලයි මම නම් හිතන්නෙ.

 
මම පොර සේ මේ ක්‍රමය කිව්වට මේක බුදු හාමුදුරුවො දේශනා කරපු උපාදානය අත හැරීමම තමයි.

....තණ්හා <-> උපාදාන <-> භව ....

අපිට හැමදේටම මේක යොදන්න පුළුවං නම් කොච්චර හොඳද?

මේ මා දැන උගත් කවි කලාවයි.....-1

හැමෝම වගේ කවි ලියන්න උනන්දු වීම ගැන මට හරිම සතුටක් දැනුණා. ඒත් එක්කම බොහොමයක් දෙනාගෙ කවි වල මම දැකපු අඩුපාඩුත් ගොඩක් තිබුණා. වැරදි වැරදි හරි ලිව්වම තමයි පුළුවං වෙන්නෙ. කාව්‍යකරණයේ අපි නොදන්න රීති ගොඩක් තියෙනවා. දන්න දක්ෂ කවි කාරයො ඒව කියල දෙනව අඩුයි. මටත් මේව කවුරුවත් කියල දුන්න ඒවනම් නෙවෙයි. මමම කියවල, අහල, නිරීක්ෂණය කරල හොයාගත්ත ඒවා. ඔයාලත් බොහොමයක් දෙනා දන්නෙ නෑ කියල පෙනිච්ච හින්ද ලියන්න ඕනෙ කියල හිතුණා.

අපි සඳැස් කවියකින් බලාපොරොත්තු වෙන මූලිකම දෙයක් තමයි නියමිත විරිතක්, රිද්මයක් නැත්නම් සුගායනීය බවක්. සිව්පද කවියක් නම් පද හතරම එකම විරිතකට තියෙන්න ඕනෙ. ඊට අනුගතව තේරුම එන විදියට වචන හැසිරවීම තමයි දක්ෂතාවය. 

ඒ එක්කම එළිසමය. ඒකට අපි එළිවැට කියලත් කියනව. දැන් ගොඩක් වෙලාවට එළිවැට යොදන්නෙ අගට. මුලට, මැදට වගේම ඔය තුන් තැනටමත් එළිවැට යොදල කවි ලියන්න පුළුවනි. එළිවැට වැඩියෙන් යෙදෙන කොට තමයි කවියක ලස්සන වැඩිවෙන්නෙ. 

මේ දේවල් හොඳින් යොදා ගෙන තියෙන හැටි බලාගන්න පුළුවනි මම කළින් දාපු "මා සිත් ගත් කවි 1" සහ "මා සිත් ගත් කවි 2" පොඩ්ඩක් බැළුවොත්.
මේ රීති වලට අනුකූලව විතරක් ලියල මදි. ලියන කවිය දොස් වලින් තොරවෙන්නත් ඕනෙ. එක එක වර්ගයේ දොස් තියෙනව. කවියෙක්ගෙ දක්ෂතාවය මනින්නෙ මේ සියල්ල හරියාකාරව තිබීම උඩයි. 

අද කියන්න යන්නෙ 'යවහන්' දෝසෙ ගැන.
ඒ කිව්වෙ මෙහෙමයි. අපි අගට 'ය', 'ව', 'හ', 'න්' යෙදෙන විදියට කවියක් ඉවර කරනවනම් මුල්ම පදයේ ඒ අන්තිමට එන අකුරට මුලින් තියෙන අකුර අනෙක් සෑම පදයකමත් අන්තිමට කළින් යෙදෙන්න ඕනෙ. තේරුණේ නෑ නේද?

උදාහරණ 1 :-  'න්'

මේ බලන්නකො මේ කවිය. 

හැමෝම දන්නවනෙ සැලළිහිණි සංදේශයේ මුලම එන කවියක්. 

පෙරව සඳ කිරණ පිපි කුමුදු මල් වටින්
පරව තඹර පෙති ගිලි දිය තලා පිටින්
තරව සිහි ඇතිව පරතෙරට යන අටින්
කරව පියාසර සකි කොන්ත ගං තොටින් 

බලන්න 'න්' යන්නෙන් ඉවර වුණ නිසා මුල් පදේ 'න්' ට කළින් එන 'ටි' යන්න හැම එකේමත් යොදල තියෙනවා. 

වටින්
පිටින්
අටින්
තොටින් 

වැඩේ ටිකක් අමාරුයි වගේ නේද? එහෙම නෑ පුරුදු වුණාම හරි යනවා. වචන හුඟාක් දැනගෙන සිටීම තමයි රහස. එතකොට තාලෙට හරියන පදය ඉබේටම දිව අගට එනව. 

අයියනායක - විමලරත්න කුමාරගම 

සාගත වසංගත හා එන නියඟ වලින්
සහනය පතා වන දෙවියන් ළඟට කෙළින්
යන මේ පිරිස සැරසීමට නුවණ මලින්
පෙළඹෙන අයට අනුකම්පා කරමි මුලින්

 උදාහරණ 2 :-  'ය'

මේ සුභාෂිතයෙ කවියක්.

කුරිරු ගොර සපුන්ගේ දළගෙහි විසය
මදුරු මැසි කැළන්ගේ තුඩගෙහි විසය
රුදුරු නුහුසුවන්ගේ වලගෙහි විසය
නපුරු දුදනන්ගෙ සියොළඟෙහිම විසය

මේ සුනිල් එදිරිසිංහයන්ගෙ සින්දුවක කොටසක්. 'සිපිරි මාලයේ කවි'. ලියල තියෙන්නෙ මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න. 

ලැබුවේ අවවාද නොහොබින ආරකය
දුදනන් නිසා විය හෙනහුරු මාරකය
මං පෙර ගියේ වරදින් පිරි පාරකය
ඒ ගිය මගේ අවසානය පෝරකය 

 'හ' සහ 'ව' යන්නෙන් උදාහරණ පසුවට.......

අනේ බුදුහාමුදුරුවනේ, අපිට මොකටද වෙසක්? ( wesak! what for??)

ස්සා සා සා සා.......දු!

අනේ බුදුහාමුදුරුවනේ මට ඔබ වහන්සේ මතක් වෙන්නෙ වෙසක් කාලෙට විතරමයි. 

ඔබ වහන්සේ ඉපදුනේ, බුදු උනේ, පිරිනිවන් පෑවෙ වෙසක් දවසෙලු. 

(හොඳ වෙලාවට, බුදු හාමුදුරුවො මොළේ කල්පනා කරල  ඔය වැඩ තුනම එක දවසෙ කරගත්තෙ. ඇයි හත්තිලව්වෙ නැත්නම් වියදම් කරපන්කො තුන් පාරක්ම!)

ඒ හින්දා මං දන්සැල් දාල, තොරණ් ගහල, පන්සලේ පිංකම් තියල "දානපති අසවලා" කියල කොහොම හරි කියාගන්නවා. 

(දන්සැල් දාන එකත් මරු දතක්නෙ. නියමෙට කීයක් හරි ගහගන්න පුළුවංනෙ. මොකෝ පව් සිද්ධ වෙනවයැ. වෙසක් එකටනෙ.)

කොහෙද? මුං වෙලාවකට මගෙ නම කියන්නෑනෙ. 

ඔන්න ඔය වෙලාවට තමා මට ඌරු ජුවල් නගින්නෙ.

ඒ අස්සෙ මේ හාමුදුරු කෙනෙක් කියනව 'වෙසක් එකට විතරක් ආමිස කරල වැඩක් නැතිලු හැමදාම ප්‍රතිපත්තිත් රකින්න ඕනෙ'ලු. 

අනේ! ගනයගෙ ප්‍රතිපත්තිය!

තව එකෙක් මට කියනව, 'ඔය ලෝකෙට පේන්න මල් පූජ කරල, පහන් පත්තු කරල වැඩක් නැතිලු. කරනවනම් හිත සුද්ද කරගෙන හිතේ පහනක් පත්තු කරන්න'ලු. 

ඒ යකාට මඤ්ඤංද කොහෙද? ඇඟ ඇතුළෙ කොහේ පාන් පත්තු කරන්නද?

උං දන්න බම්බුව. 

හරක්! 

මේකෙ රහ දන්නවද උං? 

මෝඩ හැත්ත!

..

කවුද යකෝ මේ අවේලාවෙ සිංදු කියන්නෙ?

වෙසක් ලබනවා තොරණ් බඳිනවා
තැන තැන දන්සැල් ඉදිවෙනවා
වෙස්සන්තර රජු, සිරිසඟ බෝ රජු
ආයෙත් සිරිලක රජ වෙනවා
 

වෙසක් ගෙවෙනවා තොරණ් ලිහෙනවා
දන්සැල් කාලය නිමවෙනවා
වෙස්සන්තර රජු, සිරිසඟ බෝ රජු
ආයෙත් රජකම හැරයනවා!
 

වෙසක් කාලෙටයි කාගෙත් පිංකම්
කාට පේන්නද අනෙ මන්දා?
නම්බු රැකීමයි නිවන් දැකීමයි  
එක මඟ යන්නේ කොහොමද මන්දා? ///

ඈ යකෝ! 

මේ එඩ්වඩ් කාරය නේද මේක කියන්නෙ? 

මොකද්ද බොල ඌට තියෙන අමාරුව? 

ඌ කතෝලිකය. 

***###**

අපිට ඕන්නං අපි කරනව - නැත්තං නිකා ඉන්නව. එක එකා එනවද මෙතන උපදෙස් දෙන්න?

ඕක නම් ඉංතේරුවෙන්ම අපේ මේ 'සිංහල බෞද්ධයො' ගැන ඉරිසියාවට අපිව නැති කරල දාන්න ඕකුං පිටරටවලුත් එක්ක එකතුවෙලා ගහපු ප්ලෑනක්. 

අපේ ආගම නැතිකරන්න!

හිතුව මදි තොපි. 

තියෙන දෙයක් කාල බීල සද්ද නැතුව ඉන්නැතුව ආව අපේ හරි වැරදි කියන්න. 

කාලකණ්ණි!!!

අපිව නැති කරල උංගෙ ආගම පතුරවන්න! 

මේ ලංකාවෙ!

හුහ් ....

ඒව කොහෙද යකෝ අපිත් එක්ක?

වරෙව් යන්න මාත් එක්ක. 

වරෙල්ල යන්න ඕකගෙ ගේ බිමට සමතලා කරල, ඇට කටු ටික කුඩු කරල එන්න. 

*&%^#!*****grrr*** crush****#*&*&*

උණු උණු වෙසක් ගීතයක් සමඟ සිතන්නට බොහෝ දේ !

මේ ගීතය පටිගතකලේ බොහොම කාලෙකට ඉස්සර. ඒත් මුලින්ම ජනමාධ්‍යයක ප්‍රචාරය වුනේ මේ දැන් ටිකකට කලින්. 

ප්‍රේමකීර්තිගෙ තවත් පුදුමාකාර පද පෙළක්. ඔහු ඔහුගේ මරණය දුටුවාවත්දෝ කියල එක් විචාරකයෙක් මේ ගැන කියද්දි සඳහන් කළා. 

රෝහණ වීරසිංහගෙ සංගීතයට ගායනා කරන්නෙ එඩ්වඩ් ජයකොඩි. 

ආරියදාස පීරිස් අධ්‍යක්ෂණය කරපු සුභා කියන චිත්‍රපටයෙ එන ගීතයක්. මේ චිත්‍රපටය තව නොබෝ දිනකින් අපිට දැකබලා ගත හැකිවේවි. 

එඩ්වඩ්ගෙ මනාව පාලනය කරපු ඉතාම අලංකාර ගායනයත්, රෝහණගෙ නියමෙට ගැළපෙන සංගීතයත් ගැන නොකියාම බෑ. ගීතය අහන්න සලස්වන්න බැරි වීම ගැන සෑහෙන දුකයි. ලැබුණු ගමන් දාන්න පොරොන්දු වෙනවා. 

පද මෙතන තියෙනවා. 

 

පංසලේ කෝවිලේ පල්ලියේ දෙවියනේ
ජීවිතේ බර බාර දී වැඳ යාදිනා දුක් යාතිකා
නෑසුනේදෝ ඔබට මිනිසා
චෝදනා කළ කාරණා //

අවිදරා අත එකිනෙකා මැඩ
නෑ ලොවේ සාධාරණේ
ඔබ කතා නැත බිඳ වැටීලද
සාමයේ පූජාසනේ
කෝ මගේ දෙවියෝ
කෝ අපේ දෙවියෝ //

වරද කාගෙද නැතිද දඬුවම්
නීතියේ දෙව් නීතියේ
බණ පොතේ බණ, බයිබලේ පද, ගීතිකා දේවාලයේ
බුදු පියාණෙනි, දෙව් පියාණෙනි, කුරුසියේ, අල්තාරයේ
ලෝකයා හමුවේ සාමයේ මහිමේ
දෙසනු ආයේ නැවත බිහිවී
දේශනා, බණ දේශනා

ජීවිතේ බර බාර දී වැඳ.....

ආගම්වල නාමයෙන් එකිනෙකා ඇනකොටා ගන්න මේ කාලෙ මේ ගීතය අපිට හිතන්න බොහෝ දේ ඉතිරි කරල තියෙනව නේද?

මා සිත් ගත් කවි - 2. (කවි මඩු)

රට තොට නම නම් වේගයෙන් ගියා
අමරසිංහ නම් නියම සිංහයා
මේ ඔක්කෝටම නෙළන්නම් කියා
මාකඳුරෙන් ඇවිදින්ලු චණ්ඩියා //

සිරියා ඉන්නේ දැන් කෙළවරමයි
මටත් තියෙන හොඳ නෑකම නියමයි
රහසක් පවසමි ඔබටත් පුදුමයි
රෑට නිදාගන්නෙත් මගෙ ළඟමයි //


මී පැණි හලන්නට ඔබගේ දෙසවනට
දස්කම් මටත් හිමිවී ඇත පෙර පිනට
මගෙ කයිවාරු ගැසුවා මෙහි ඇති දැනට
ආභරණයක් වෙන්නම් දැන් මුල'සුනට //

කහවත්තේ පැවති කවි මඩුවකදීය.
ගාල්ලේ ජී. ඇම්. අජිත් මුලසුන හොබවමින් කවි කිවිඳියන් හඳුන්වා දුන් අයුරුයි ඒ. මෙහි සඳහන් කරන ලද්දේ වාදයට සහභාගී වන දෙදෙනාගේ හැඳින්වීම පමණි.

මුලාසනය:

පෙරහැර එක දිගට යනකොට නැත එළියක්
මට ඒ වග හිතුණි තනියම දහ වලියක්
එහෙනම් ඉතිං අරඹන්නද ගිනි කෙළියක්
අප්පුඩියක් ගහමු ඇතිවෙන්නට ජොලියක්

පසු බැස නොමැත මාකඳුරේ අමරේලා
සටනට පා තබති කොහොමත් සිරියාලා
ඔහුවයි ඇයයි මෙහි ඩිංගක් පටලාලා
දැන් මම බලන්නම් හැමටම රස දීලා

කවියා:

දිගු කාලෙකට පසුවයි අද දැක ගත්තේ
මට නම් මැරෙන්ටත් පුළුවනි ඔබ මත්තේ
හොඳ උපමාවක්ය නංගිට දිය යුත්තේ
රතු කැටයක් වගෙයි හරියට කහවත්තේ

කිවිඳිය:

උපමා කියයි දම දම බොරු හිනාව
මට තේරුණා අමරෙගෙ උවමනාව
වයසට ගියත් ඉස්තිරි වර්ණනාව
හොඳ නෑ වගෙයි තමුසෙගෙ කල්පනාව

කවියා:

අඩ සඳ නලල නා දළු තොල් හරිම යසයි
කටහඬ ඇසෙන විට මී පැණි පරිදි රසයි
දිස් වුනෙ ළමැද මෙතැනදි රණ තිසරු ලෙසයි
මම කවියෙකු වුනෙත් ඇය වැනි ගැහැණු නිසයි

කිවිඳිය:

රණ හංසයින් පෙන්නා ළැම මත පීනූ
අමරේ කවි ලියයි උපමා අඩු නූනූ
වරලස සිකි පිළලු හඳ වාගෙලු මූණූ
කොයි ලෝකයෙද ඉන්නේ ඔය වගෙ ගෑණූ 

කවියා: 

කන් පෙති සිනිඳු අරලිය මල් පෙතිය ඇගේ
පස්සා පැත්ත හරියට පුන් කළස වගේ
සුව දෙන මෙට්ටෙකට දෙවෙනිද සිරුර ඇගේ
දුටුවා එවැනි එකියක මගෙ තරුණ යුගේ 

කිවිඳිය:

කැත එකියකට බොරු උපමා හරි ගස්සා
ඔල්මාදයෙන් දොඩවයි මේ කවි පිස්සා
පුන් කළසකට සමවේ නම් පිටි පස්සා
පාරේ ගියේ කොහොමද ඇය අඩි උස්සා

.........
කවියා: 

කුඹුකේ ළිඳෙන් දිය නා ගෙන අසල වෙලේ
තාලෙට කළය රඳවාගෙන උකුලු තලේ
සුවඳට ඇගේ මල් පිපුණා අසල කැලේ
අප වැනියන්ට පමණකි එය දකින මොලේ 

කිවිඳිය:

අමරේ ගැහැණු ගැන මෙහි බොරු සිහින දකී
කවි යයි කියා පවසන්නෙම බොළඳ වැකී
සතියක් යන්න පෙර මංගල නැකත මැකී
වෙන මිනිහෙකුට බහ දුන්නලු ගෙදර එකී 

කවියා: 

කවි පද වලට කොතැනකවත් නෑ මෙල්ල
ඔබ හින්දයි ගියේ වෙනතක ඒ කෙල්ල
මට පෙම් පිපාසය - හරියට පෑවිල්ල
නංගියෙ, චූට්ටක් දෙනවද නා දල්ල?

කිවිඳිය:

අප වැනි ගැහැණු දුටු දුටු තැන කෙළ ගිල්ල
වැටහෙයි නාකි අමරෙගෙ බොරු දැඟලිල්ල
දැන්නම් මගෙත් නැතිවෙනවා ඉවසිල්ල
නා දළු නොවෙයි අරගන්නෙමි දොර පොල්ල 

කවියා: 

කවියට කොතැන මුත් ඇත්තේ බාදකය
බැලුවම ගැහැණු වන මල් මෙන් ළාමකය
දැමුවට පසු ඇයට උපමා රූපකය
ඔලුවට එන හැඩයි දොර පොලු මාරකය   

කිවිඳිය:

උපමා උපමේය දම දම පුරාණේ
එන්නෙම ළඟට මුල'සුනටත් හොරානේ
ඉන්නෙත් තවම අකලට දිරවලානේ
මට මොනවටද මේ වයසක පරානේ 

කවියා: 

සුන්දර ගැහැණු ගැන ඔබ දන්නවද මොකක්
නෙත යොමු කරනු පරිසරයට අවට ටිකක්
සිහිනිඟ මිටින් අරගත හැක නැතුව සැකක්
කහවත්තෙදිත් දැකගත්තෙමි එහෙම එකක් 

කිවිඳිය:

හිර කොට කලිසමක් ඇඳගෙන පටි දාලා
සක්කරවට්ටමක් යනකොට නළවාලා
ඉඟ සුඟ මිටින් ගත හැකියයි රැවටීලා
අමරේ ඉන්ඩ ඇති නහුතෙට බඩුනාලා 

මුලාසනය: 

හැඩවැඩ අගය කොට වනිතා පරපුරට
කවියෙකු මෙසේ ආවා දුටුවද පෙරට
ළතැවෙනු කුමට උපමා කිය කිය බරට
කොයි ගෑණිත් එකයි අමරේ කළුවරට !!!

කාලය මැවු වෙනසක අරුමේ......(අනේ අනිච්චේ, දුක්ඛේ!!!!)

දහසක් කඳුළැලි

සුවහසක් සෝ සුසුම්

එකට කැලතී 

එක රැයින් ගොඩ නැඟුණු 

ම'දෙස හෙලූ නුඹ නෙතු 

සැංගී උණුසුම් කඳුළක්.....

විසි වසක් පුරාවට 

දුටිමි 

එනු යනු 

දැරීමි සියල්ල 

නොදොඩා නොසෙල්වී....

තුරු ලතා වල් 

සැරසුණු මා ගත 

ජරා ජීර්ණවූ

වෙහෙස වසං කළ 

 මදෙස හෙලන්නේ 

අනුරා බැල්මකි!

ප.ලි.
දුක්බර කතාවක් රැගත් මේ ස්මාරකය එකල ප්‍රෞඪව නැඟී සිටි බවටයි සාක්ෂි ලැබුණේ.
එහෙත් අද..... "ශෝචනීයයි" කියනු හැර වෙනත් කුමක් නම් කරමුද?
"වියෝ වූවන් සමරමු" හිසින් යුතුවූ, කළු - සුදු, ජරා ජීර්ණ ඡායාරූප කිහිපයක්ම ලැබුණු නමුදු නොපිපුණු, බොහෝ කලකට පෙර නැඟුණු මේ කවි පොහොට්ටුව, අද පිපෙන්නේ පළ කළ හැකි මට්ටමේ සේයාරුවක් ලැබුණු නිසාවෙනි.
අන්තර්ජාලයට මුදා හැරුණු විගසම එය හොරකම් කරගන්නට සිදුවූයේ යටි හිතේ පැසවමින් තිබූ මේ ආශාව නිසාමය.
එහෙයින් මෙය හොරකම් කිරීම පිළිබඳවත්, මෙම පිංතූරයෙහි පහළ කොටසෙහි වූ පියකරු තරුණ පිරිසගේ මූණත්තහඩු කපා දැමීම (crop) පිළිබඳවත් මෙහි අයිතිකරු මා හට සමාව දෙනු ඇතැයිද සිතමි.
එය එසේම වේවා!

නොතේරුණ අයටයි මේ හැඳින්වීම,
මේ, 80 දශකයේ අඳුරු කාල පරිච්ඡේදය තුළ වියෝ වූ සියළු දෙනා සිහිවීම පිණිස මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉදිකර ඇති ස්මාරකයයි. එකළ විශ්ව විද්‍යාලයේ ප්‍රධාන පිවිසුම් දොරටුව අසල මෙය ඉදිකර තිබුණත්, අද වනවිට එය සුවිශේෂී අවස්ථාවන්හිදී පමණක් විවෘත කෙරෙන පිවිසුමක් වන නිසා තරමක් පාළු ස්ථානයක් බවට පත්වී ඇත. එපමණකුදු නොව, අද දරුවන් මෙය කුමක්දැයි පවා නොදන්නා සෙයකි! වසර ගණනක් තිස්සේ උදේ හවා එතැනින් පියමං කරන, මගේ දෙනෙතට හසුවන දසුන් මා හද කම්පා කරවයි. මේ සිතිවිල්ල බිහිවී හදේ පැසව පැසවා පැවතියේ එහෙයිනි.

නාරද දිසාසේකර අද නිහඬ වෙලා!!!

මම කිසිත් නොමදත් ළදරුවෙකු සේ මං මුළා වී සරමින් සිටියෙමි.
පිපී රේණු නටන මලක හැප්පී, ළා දළු වන මල්ද හිමිහිට සෙළැවූ පවන් රොදක් මට වරෙං වරෙං කියා අඬගැසුවේය.
ඒ ඇරයුමින්ම මගේ මතකයේ නිම් තළා බිඳ අතීතයේ ගඟ ගලා බසින්නට පටන් ගති.
ඈත ගව් ගණන් දුරින් පාවී ආ විලාසිතා අතරින් ආදර නිල් දෑස ඔහුට හමු වූවිට, මුළු හදින්ම ඇයට පෙම් කොට අනාගත පෙම් සිහින මවා ඇය තවෙකෙකුට අයිතු වුණු හැටි බලා දුක් වූවත් පසුව ඇය නාමලින් දිනූ ලියක්දැයි ඔහුට සිතුණු වාරද අනන්තය.

එහෙත් සියළු දුක්ඛ දෝමනස්සයන් පසෙක ලා, රස වෑහෙන මකරන්ද ඇති පුෂ්පයක ඇරයුමින් මල් පීදුණු කැදැල්ලකට තුරුල් වී කෝකිලයෙක් සේ, හිත ගිය තැන මාළිගාවක් සැදුවේ, ප්‍රේම ලොකේ නීති රීති හරි වැරදි නොසළකන හෙයින් සටනක් වූ ප්‍රේමය චේතනා පරිශුද්ධ වූ හෙයින්ම ජයගත් නිසාවෙනි.
පසුව ඔහුගේ හද මාළිගයේ අභිෂේක ලබාගත් ඈ රන් ගිර'ගින් රන් බඳුනට රන් මසුරන් වැටෙන හඬ ඇසී සතුටින් සිනා නැඟුවාය.
එහෙත් සලිත විලෙක රළ පෙළ විලසින් තණ්හාව නැඟෙනු දුටු විට රන් රිදී වස්තුව එපා කියා ඔහු එය අතහැර දැමීය.
මලින් මලේ රේණු උරමින් පෙම් හබ වල පැටලී සිටියත් උපන් බිමෙ උරුමය රැක ගන්නටත් පෙරටම ගියේ "සවිබල යකඩ වගෙයි අපෙ අත්වල - එඩිතර ගතිය තිබෙයි අපෙ හිත්වල" කියමිනි.
ජීවිතේ ගලන ගඟක් වගේ දුටු ඔහු පුරුදු ජීවන මං තලයේදී ලෝකයේ ගමන නොනිමෙන බවද දුටුවේය.
හිමින් හිමින් පිටුපස්සෙන් තවලම යන්නා වාගේ ගෙවෙන ජීවිතයේ උදාසීන බවද අවසන් කාලයේදී ඔහුට පෙනිණි.

"ජනන මරණ දෙකෙහි බැඳුණු බොරු ආටෝපේ
කොතෙක් දිනක් බලා සිටිමි නිවටෙකු වාගේ
නිවන් සොයා වල්වැද යමි සැණකෙළි ලබමින්"
අවසන මෙසේ කියමින් කුඩ මස්සකු සේ අනන්ත සයුරේ අප තනිකරදමා ඔහු පිටත් විය.

තනිකම වැළපේ. එනමුදු ඔබට නොපෙනේ.

මගේ මුළු හද පාළු හේනකි - කාට මේ දුක කියම්දෝ???

දුකට මුල ආදරය යනබව නොදත්තෙමි නාරදයෙනි....!!!

"දෛවය එක ලෙසයි කාටත් එළඹෙන්නේ
එය කිසිවිටක නැත කිසි තැන පැකිළෙන්නේ
බියකරු රෝගයක සළකුණු පවසන්නේ
අපිහැම තනිඋනා නාරද නැත එන්නේ"

මේ භවයෙදි මුළු දියදායේ - උපදිනු මැන මෙහි ඔබ ආයේ !!!!

අපේ භාෂාව කොයිබටද?

සිංහල බ්ලොග්කරණය, සිංහල යුනිකෝඩ්, සිංහල ටයිපින් අද හරිම ජනප්‍රියයි. කොච්චර දෙයක්ද? මේ දේවල්වලට මහන්සි උනු හැමෝටම බොහෝමත්ම පිං.

අපි අද පාවිච්චි කරන්නෙ හරි සිංහලද?

නිකමට බලන්න පාරෙ යනකොට එල්ලල තියෙන බැනර්, කටවුට්, පෝස්ටර් සහ අනෙකුත් දැන්වීම් දිහා. හරියට භාෂාව පාවිච්චි කරපුවා හොයන්න කළුනික හොයනවටත් වඩා අමාරුයි නොවැ.

ඊළඟට පත්තරේ ගන්නකො. මරු හෙඩිම් නේද තියෙන්නෙ?

ටී වී එකේ හරි රේඩියෝ එකේ හරි නිව්ස් ඊට හපං. මේව දැකල පණ පළයං පෙරේදා කිව්වලු.

වැරැද්ද ඉස්කෝලෙනම් වෙන්න බෑ. මොකෝ ඉස්කෝලෙ 1 වසරෙ ඉඳල 11 වසර වෙනකම්ම සිංහල විෂයක් හැටියට උගන්නනවනෙ. නිවැරදි ව්‍යාකරණ රීති, නිවැරදි අක්ෂර වින්‍යාසය, උපමා, උපමේය, සන්ධි, සමාස, ප්‍රත්‍ය එකී - මෙකී - නොකී සියළු දෑ කියල දෙනවනෙ. අපිත් ඉගෙන ගන්නවනෙ. මතක තියාගෙන, පාඩම් කරල විභාගෙත් පාස් වෙනවනෙ. ඊට පස්සෙ පාවිච්චි කරන්නෙ නැති එක තමා කොස්ස.

ඇයි සිංහල වලට විතරක් කුඩම්මගෙ සැළකිලි? ඉංග්‍රීසි ලියන කොට හරි, කියන කොට හරි පොඩි ස්පෙලිං මිස්ටේක් එකකට නැත්නම් ග්‍රැමර් ටිකක් වැරදුණාම ඒක අපිට බොහොම ලැජ්ජාවට කාරණයක්. වහාම සමාව ඉල්ලල හරි ගස්සනව. සිංහල වැරදුනාද කියලවත් දන්නෑ.

ඇයි අපිට එහෙම දෙයක් වැදගත් වෙන්නෙ?

එකක් තමයි අපිවත් ඕව හරියට පාවිච්චි කලේ නැත්නම් අපේ දරුවන්ගෙ කාලෙ වෙනකොට 'මේ අපේ දේවල්' නැත්තටම නැතිවෙලා යාවි.
අනික තමයි සිංහල කියන්නෙ මහා පුදුමාකාර භාෂාවක්. පොඩ්ඩක් බලන්න සිංහල කෙනෙකුට නිවැරදිව උච්චාරණය කරන්න බැරි එක අකුරක්, වචනයක් තියෙනවද වෙන කිසි භාෂාවක?

භාෂාවක් පෝෂණය වෙන්නෙ කාලයත් එක්ක එකතු වෙන විවිධ භාෂාවලින් බිඳී එන අලුත් වචන වලින්. ඒක හරි. එහෙමෙයි කියල අළුතින් දළු දාපු පළියට මුදුන් මුල කපා දාන එක හරිද?

පොඩි එකා කියන එක ලියන්නෙ "ළමයා" කියල මිසක් "ලමයා" කියල නොවෙයි කියන එක අපි ගුටි කකා ඉගෙන ගෙන තියෙනව. ඒත් පාවිච්චි කරන්නෑ.

කතා කරන භාෂාව අපි හැමෝම නියමෙට පාවිච්චි කරනව. ඒත් යමක් ලියන කොට ටිකක් වෙනස් නේද? අපි 'කල' කිව්වම එන අදහසත් 'කළ' කිව්වම එන අදහසත් දෙකක්. මුල් එකෙන් හැඟවෙන්නෙ 'කාලය' දෙවැන්නෙන් 'කරන ලද ක්‍රියාව'. අද මේ 'න ණ ල ළ' භේදය යොදන්නෙ කීයෙන් කී දෙනාද? අපි දන්න විදියට දන්න දේ සිංහල ලියද්දි භාවිතා කරමු. එවිට එකිනෙකාගෙන් ලබ ගන්න ගුරු හරුකම් වලින් අපේ දැනුම පෝෂණය වේවි. මේවා බලන අපේ බාල පරපුරට හරවත් යමක් ඉතිරි වේවි.

අනික අපි දිගින් දිගටම වැරදි දේ යොදා ගනිද්දි ඒක සමාජයේ සම්මතයක් බවට පත් වෙනවා කොච්චර වැරදි උනත්. හරියට අර පහුගිය කාලෙ කතා උනු ගොබෙල්ස් න්‍යාය වාගෙ. ඒක වෙන්නෙ අපි නිතර දකින දේ අපේ ඇහැට හුරු වෙලා ඒක නියතයක් බවට පත් වෙනවා. අපි කොච්චර අක්ෂර වින්‍යාස රීති පාඩම් කළත් අපිට ඒව මතක තියෙන්නෑ. අපිට මතක අපේ ඇහැට හුරුවුණු එක.

උදාහරණයක් විදියට මට යම්කිසි වචනයක් හරියට ලියන විදිය මතක නැත්නම් මම කරන්නෙ මට සැක හිතෙන ආකාර කීපයකට ඒ වචනය ලියල බලල වඩා හුරු වචනය තෝරා ගන්න එක. මට ලියන්න ඕනෙ වෙනවා 'පෝසනය' කියන වචනය. මම ඒක ලියල බලනව...

• පෝශනය
• පෝෂනය
• පෝශණය
• පෝෂණය

මට මතක නැති වෙනව "ෂ"යන්නට පස්සෙ එන "න"යන්න හැමවිට "ණ" බව. සමහර විට මම හැමතැනම දැකල තියෙන්නෙ 'පෝෂනය' කියල නම් මම තෝරගන්නෙ ඒක වෙන්න පුළුවන්; හරි එක වෙන 'පෝෂණය' වෙනුවට. මේ වැඩේ දිගින් දිගටම ගියොත් මොනවා නම් සිද්ධ නොවේවිද?

අද ගොඩක් අයට උක්ත අනුක්ත පද අමතකයි. "අප සංවත්සර උත්සවයට සහභාගී වීමු" කියනව ඒකෙ අමුතු ලස්සනක් තියෙන නිසාද මන්ද. ඒක "අපි" වෙන්න ඕනෙ කියල මතක නැතුව. මේව බොහොම ප්‍රසිද්ධ නිවේදක - නිවේදිකාවො, පුවත්පත් කලාවේදීන් සහ නොයෙකුත් වග කිවයුතු අය පාවිච්චි කරනව කිසිම වැරැද්දක් පිළිබඳ දැනීමකින් තොරව. එයාල එහෙම කියපුවාවෙ...

අපි පටන් ගනිමුද හරි දේ?

මම මට හරිය කියල හිතෙන විදියට තමයි හැමතැනම; පොඩි කමෙන්ට් එකක පවා, භාෂාව පාවිච්චි කරන්නෙ. මගෙත් වැරදි අනන්ත ඇති. ඒත් මට සැක සහිත තැනකදි ආදර්ශයක් ලබාගන්න තැනක් ඇත්තේම නැති තරම්, තියෙනවනම් අතේ ඇඟිලි ගානටත් අඩුයි!

අනේ අපි හරි දේ කරමු.

ටයිප් කරන්න නම් ටිකක් අමාරුයි තමයි. ඒත් පුරුදු උනාම හරියනවා.

මොන භාෂාවක් උනත් නියම විදියට ඉගෙන ගෙන පාවිච්චි කරන එකයි වටින්නෙ. එහෙම නේද?
අපි හරියට සිංහල භාවිතා කරන්න පටන් ගනිමුද බ්ලොග් වලින්වත්?

මා සිත් ගත් කවි - 1.

කවිකාර පවුලකින් පැවත ආවත්, මට ඉස්සර මේ ලෝකෙ කවියක් ලියාගන්න බෑ.
:-(
ඒත් යංතං දනි පනි ගාල දැන්නම් කොහොම හරි හතර පදේ ගැට ගහගන්න පුළුවං.
:-)
මං කවි ලියන්න ඉගෙන ගත්ත හැටිත් ටිකක් දිග කතාවක්. ඒක පස්සෙ කියන්නම්කො.

මම පුංචි කාලෙ ජීවත් වුනේ එක්කො පොත් එක්ක නැත්නම් පරිසරයත් එක්ක. මිනිස්සු එක්ක හිටියෙ හරිම අඩුවෙන්. මගේ ළඟම යාළු මිත්‍රයො වුනෙත් පොත්, ගහ කොළ සහ සත්තු. ඒ කාලෙ මම අතට අහුවෙන හැම කොළ කෑල්ලම කියවනවා. ඔන්න ඔය අල්ල පනල්ලෙ තමයි මට කවි කියවන්න ලැබුණෙ. කවි රහ වැටුනම හොය හොය කියෙව්වා. කවි පොත්, කවි කොළ, කවි මඩු එකී නොකී සෑම කවියක්ම.

කවි කොළ තමා මරු. ඒ කාලෙ ඔය අද්භූත මිනී මැරුමක් හරි ඔය මොකක් හරි අපරාධයක් හරි අහන්න ලැබුණම 'රත්තරං නාළිකාවෙ' වාගෙ මහා පරිමාණෙන් විකුණං කෑවෙ නෑනෙ. ඔය කවි කොළයක් දෙකක් ගහල රුපියල් 5 කට 10 කට විකුණනවා. මුළු සංතෑසියම දෑහින් දැක්කා වාගෙ රස කරල කියල තියෙනව නොවැ. හරි සිද්දිය හිතා ගන්න නම් ඉතින් තාර බර ඇරල ගන්න ඕන. ඒත් ඉතින් කවි නම් හරිම රහයි.

අනික් ජාතිය තමා කවි මඩු. වෑරලස් එක කනේ තියාගෙන පැල් බැඳං අහන් ඉන්නෙ. මට තවම මතක තියෙන සමහර කවි තියෙනවා.

ෂාහ්..... කියල වැඩක් නෑ. ඒව මෙතන දැම්මොත් සමහර විට අපවාද අහන්ටත් වෙයිද දන්නෑ. තව කවි ඇති, ගෙදර ගියාම හොයල බලල දාන්නම්.

අද දාන්නෙ, කියවපු කවි අතරින් හැමදාම මතක තියෙන විදියට මගෙ හිතට වැදුණු කවි වලින් සමහරක්.

වන මල් පියලි විල්ලුද බුමුතුරුණු උඩ
යන මිනිහෙකුගෙ ගමනින් නැහැ ලොවට වැඩ
ඇණ උල් තියුණු ගල් මුල් වල මුණත මැඩ
පැන යන ගමන හිතවත කොපමණද හැඩ

෴ඇස්. මහින්ද හිමි. 'අපේ ඉදිරි ගමන' ෴ වගෙයි මට මතක

ගෙනියන දෙයකුත් හිස පිට බරකුත් නොමැතිව නිදහස් තැනක වැටී
තනියම ඉන්නට රිසි තැන යන්නට නුපුරුදු වී නැඟ කඳුළු කැටී
නොනිමෙන ගින්නක් වැනි තණ්හාවෙන් බිය සැක බව හදවතෙහි ගැටී
මිනිසුන් ගේ දොර අගුළු දමාගෙන මට පුදුමයි දුක් විඳින හැටී

෴ පී. බී. අල්විස් පෙරේරා. (පාදඩයා)෴

දුක් කම් කටොළු යම කාලය මැතිරෙද්දෙන්
යක් බූ පිසස් අකණිට තෙක් වටලද්දෙන්
දක්වා පුරුදු රණකාමය එපුරුද්දෙන්
ලක් කළ තැනට යමු මේ අනතුරු මැද්දෙන්

අනතුරු විපත් හිරිහැර නුදුරු සිත ගත
මොන කරුණකට වත් යොමු කරනු යුතු නැත
සණගල නොගෑ නොසහන එගල අසිපත
රණ කෙළි පිණිස හොඳදැයි සිතනු හිතවත

කඩු දුනු කිණිසි සවිබල මන් මදින් දැපී
මුඩු මැත දොඩන රුපු හමුදා සමඟ හැපී
කැඩුනොත් කැඩේවා අඬු පඬු දෙකට කැපී
අඩුවක් නොකොට යමු යන මේ ගමන අපී

විස විදි අවිද සවිබල වූ තැනදි ලොපේ
පැසසුම් පඬුරු නිල තල මඟ දිගට පිපේ
ඇස නොහෙලන්න රැවටී ඒ නිසරු ඔපේ
අසරණ සරණ සඳහයි මේ ගමන අපේ

෴ඇස්. මහින්ද හිමි. (අපේ ඉදිරි ගමන)෴

කිවිඳෙකු ලයේ ලේ වැගිරෙන හඳපානේ
සිතුවිලි ළඳුන් ඇවිදින් ගම යනවානේ
රන්වන් තුඩින් කවි ලියැවෙන මගෙ පෑනේ
අවසන් කවිය අවසන් නැත අවසානේ

෴ඩෝල්ටන් අල්විස්.෴

මේක නම් කවි මඩුවක කියාපු එකක් වගෙයි මතක. කිව්වෙ කවුද කියල මතකත් නෑ. කවුරුහරි දන්න කෙනෙක් ඉන්නව නම් කියන්න. මේක තවත් කවියෙකුට කියාපු එකක්. මේ දෙන්නම බොහොම ප්‍රසිද්ධ කවි කාරයො.

ඇඟ පත කළුය, ලොකු උඩු රැවුලකි මූණේ
රැයකදි එහෙම දුටුවොත් බය වෙනවානේ
කට - රත්මලානේ, දත් ටික - අඟුලානේ
මොහු පිටකොටුවෙ යනවිට බඩ මරදානේ!!! 

කොහොමද වැනුම?

කාල වරෙංකො.....!!!!!

මේ තියෙන්නෙ 'අද ලක් මවගේ පුත්තු' කියන කවි පන්තිය. ඇස්. මහින්ද හාමුදුරුවංගෙ.

෴ඉතිරිය පසුවට.....෴

කාටද මතක? උපාලි ධනවලවිතාන - 22 වන ගුණානුස්මරණය අදයි!

අදට හරියටම වසර 22කට පෙර දැයෙන් සමුගත් සොඳුරු කලාකරුවෙකි, උපාලි ධනවලවිතාන. ඔහු ගැන අද බොහෝ දෙනෙක් නොදන්නා හැඩයි. ඔහු ගැන යන්තමින්වත් සඳහනක් කෙරුණා නම් ඒ ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලියේ ස්වදේශීය සේවයෙන් පමණි.

රණ දෙරණ 
මිහිදුම් සිහින 
අම්මේ මට සමාවෙන්න 
ගෙදර බුදුන් අම්මා

වැනි චිත්‍රපට බිහිවූයේ ඔහුගේ පෑන් තුඩිනි.

හත් වළල්ල කන්ද කපා 
මුව හසරැළි 
උදුම්බරා මනාලියේ 
රන් සඳ හස කැන් 
පෙර එක දවසක 
සුදු වත කමලේ

ඇතුළු තවත් සරල ගීත ගණනාවක්ද ඔහු අතින් බිහි විය.

1988 මැයි 4 වැනිදා අප අතරින් සමුගත් කලාකරුවාණෙනි! මේ ඔබට උපහාරයකි.

සක්වළ එතෙරට ඇසෙනා 
අනන්ත ඈතට දැනෙනා 
මුළු මිහිතලයම කම්පා කරවන 
එකම හඬයි  අම්මා... 
මෙතේ බුදුන් දැක නිවන් දකීවා 
ගෙදර බුදුන් අම්මා...


කල්ප කාල දිගු ගමන්  තලාවේ 
ගිමන් නිවාලන දිය කඳුළයි ඔබ 
කරපිට හිඳුවා එගොඩට පීනා 
සමුදුර තරණය  කරලා 
මවකගෙ මුවගින් විවරණ ලැබුවා 
බුදුහිමි බුදුබව පතලා 


සුරංගනාවන් පැල් බැඳ  අහසේ 
දෝත් මුදුන් දී වැඳ වැටෙනා සඳ 
රතු ලේ කිරි කළ පින් මහිමයටයි 
අම්මාවරු  දුක් ගන්නේ....

ඒ කිරි සුවඳට පරිභව කළ පුතු නිරයේමයි උපදින්නේ!

අහන්න


ගායනය - විශාරද එඩ්වඩ් ජයකොඩි සමඟ විශාරද නන්දා මාලනී

සංගීතය - සරත් දසනායක

රෝයි ද සිල්වා අධ්‍යක්ෂණය කළ "ගෙදර බුදුන් අම්මා" චිත්‍රපටයෙනි.

"ස්වර්ණ සංඛ" හොඳම ගායනයට හිමි සම්මානය.

විරහවට මතුවුණු කවි

මේ දවස් වල හැමෝම කවි ගැන කතා වෙනවනෙ. ඉතින් මාත් හිතුව කවියක් දාන්න.

මම නම් විශ්වාස කරන්නෙ කවි කියන්නෙ 'ලියන්න' පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි 'ලියවෙන්න' ඕන දෙයක් කියල. අනික මට කවියක් ලියන්න ඕන කියල හිතුවට ලියන්නත් බෑ. ඒකටත් මං හිතන්නෙ වෙලාවක් තියෙනව. හොඳට හිතට වැදුනම නම් ලියවෙනව පට ගාල.

ඕකෙන් මේකෙන් මට කවි මඩුවට එකතු වෙන්නත් බයයි; හදිස්සියට ලියවුනේ නැත්නම්!

දැනුත් ලියවෙන්නෙ නැති හන්ද පරණ 'සිතුවිලි පොතෙන්' එකක් ඉස්සුව.

මේක බොහොම කාලෙකට ඉස්සර මගෙ අතින් ලියවෙච්ච එකක්......

ලිව්වෙ ඇයි කියල නම් අහන්න එපා.......



පසුබිම් පිංතූරය ගත්තෙ: මෙතැනින්

සඳ

විනිවිද

ලද

යනවද

බොඳවී

මුසුවී

තනිවී

හිමිවී

මොහොතේ

වැකෙතේ

වරතේ

නොවැටහෙතේ

බිරින්දෑවරුන්ට සෙනෙහසින්!

වැවක් පුරා එක සීරුවට සුදු නෙළුම් පිපුණැයි මට හිතුණා
එදා නුඹ ඇහැ ගැහුණු දොහේ
අමාවක දා හඳ පායාලයි එදා මට හිතුණා.

(චන්ද්‍රිකා සිරිවර්ධන - එඩ්වඩ් ජයකොඩි)

අහන්න

කොහේදෝ ගුවන් විදුලියකින් නැඟුනු හඬ මාව අතීතයේ අතරමං කළා වගෙයි මට දැනුනෙ. ඒ මට ඈ මුණගැහුණු මුල්ම දවස්.

මොකක්දෝ අමුතුම හැඟීමක් හිතට ඇතුල්වුනේ ඇයි? දැන් අපි වෙනස් වෙලා හින්දද? නෑ නෑ අපේ ආදරය තවමත් එහෙමමයි නේද? ඇත්තටම එහෙමද? මං ඈ ගැන හිතනව මදි නේද?

............

ඈ පුරුදු ජීවිතයට ආයුබෝවන් කියල මං එක්ක ජීවත් වෙන්න ගත්ත මුල්ම දවස්.

ඒ කාලෙ ඈ මොන තරම් පාළුවෙන් ඉන්න ඇත්ද? මා ඈ හමුවනතුරුත්, ඈ මා එනතුරුත් පෙරුම් පුරපු හැටි මට මතක් උනා.

සඳ එළිය ගලයි - සයුර දිගේ - ගෙමිදුලට මගේ
ඔබ ඔරුව පෙනේ - සිතිජ ඉමේ - හිතට දුක දැනේ
මඳ පවන නිසල වී - රළ පෙළට තුරුළු වී
වැහි ළිහිණි රෑන් පමණි - මගේ දුකට හඬන්නේ

ඔබ සුවදායක උණුසුම හදවතට දැනි දැනී
මේ නිසල රැයේ තනිකම මුළු සිරුර ගිනි ගනී//
රළ නඟන අඳෝනා - හද බිඳෙන වේදනා
පාළු පැල්පතේ මගෙ තනි නොතනි මකන්නේ
සඳ එළිය ගලයි.....

දුක රන්දා යයි මිහිදුම ගොඩ බිමට පෙනි පෙනී
මේ හිමිදිරියේ හිරිගඩු සියොළඟම නැඟි නැඟී//
දුර ඇදෙන ඔරු බඳේ - පිණි කඳුළු බිඳු රැඳේ
මාගෙ හදවතේ දුක ඔබ පමණි නිවන්නේ
සඳ එළිය ගලයි.....

(සමිතා මුදුන්කොටුව - වික්ටර් රත්නායක, වික්ටර් රත්නායක)

අහන්න

...........

පුංචි පුංචි අඩ දබර වලදි මං කතා කරපු හැටි වැරදියි නේද? ඈ නැතුව මං කොහොමද ඉන්නෙ? මං නැතුව ඈ කොහොමද ඉන්නෙ?.......

කළේ පැන් ඇත - නැවුම් රහ නැත - මොකද මන්දා ළිඳට වූයේ
පුළුස්සා ගත් රොටිය කරවී - මොකද මන්දා ළිපට වූයේ
හදාගත් ලුණු මිරිස රහ නැත - මොකද මන්දා දිවට වූයේ

සැලේ ගහකොළ සුළඟ ඇත එද - සිහිල කොයි අත ගියාදෝ
කෝළ බව මුසු සිනා හඬ නැත - සවන් බිහිරිව ගියාදෝ
කළේ පැන් ඇත....

පුරුදු නිවහන නුහුරු වී නම් කාට මේ ගැන කියන්නෙම්
කාට මේ ගැන කියන්නෙම් මම බිරින්දෑ නෑගම් ගොහින් ///

(සුනිල් එදිරිසිංහ/කේ. ඩී. කේ. ධර්මවර්ධන/රෝහණ වීරසිංහ)

අහන්න

..........

අපේ ජීවිත වලට වසන්තය උදා කරපු අපේ පුංචි පැටවු ටික....
උං මං එනකන් බලා ඉන්න හැටි, පෙරළි කරනකොට ඈ අමාරුවෙන් ඔවුන් පරක් කරන හැටි මට මතක් වුණේ උගුරෙ මොනවාදෝ හිර වෙද්දි.

රුක් අත්තන මල මුදුනේ
බමරු නටන හැන්දෑවේ
සැඳෑ අඳුර පියමං කර - කවුරුද එන්නේ
පුතුනි බලන් යොමා නුවන් - කවුරුද එන්නේ

මුතු පිණි දැල් සැලෙන උදේ
උදා දිමුතු හිරු එළියේ
පුතු සවනට රහස් කියා - පියමං කරලා
අප වෙනුවෙන් දවස ගෙවා - වෙහෙසී එන්නේ
රුක් අත්තන මල මුදුනේ.....

පතොක් වැටිය උඩින් ඇදී
දිවයුරු මියයන මොහොතේ
පුරා හඳක් සේ ඈතින් - කවුරුද එන්නේ
පුතුනි බලන් යොමා නුවන් - කවුරුද එන්නේ
රුක් අත්තන මල මුදුනේ.....

(නන්දා මාලනී/මහින්ද අල්ගම/නන්දා මාලනී)

අහන්න

ඈ එහෙම කියා දෙන්න ඇති.

පැටවුන්ට ගුරු හරුකම් දුන්නෙ මම නොවෙයිනෙ.....

..............

පොඩිඋං විතරද? මං ගැනත් හැමදේම හොයා බැලුවෙ ඈ නේද කිසිම කෙඳිරිල්ලක් වත් නොනඟා???? ඈ මේ සියළුම දේවල් කළේ කොහොමද දෙයියනේ?

ඇයි මට නොපෙනුණේ......????

මං මහ නරුමයෙක්, ගුණමකුවෙක්....

අතින'ත ගත් දා ඉඳලා
තම හිමිට සරණ - දූ පුතුන් සරණ කළ
බිරින්දෑවරුන් සංසාරේ
බුදුවරු වෙන්නද පෙරුම් පුරන්නේ//
බිරින්දෑවරුන් සංසාරේ //

කරදර ලිප ලා - උයා පිහා ගෙන
සැමියාටයි දරුවන්ටයි කවලා
උන්ගෙම සතුටින් කුස පුරවා ගෙන
දුක් ගිනි කන්දක සැතපෙනවා
අතින'ත ගත් දා ඉඳලා....

කඳුළැලි වියලා - හදතුළ සඟවා
සෙනෙහස ආදරයෙන් බෙදලා
ගෙයි ගිනි ලිප මුල්ලකට දමාලා
සත් ගුණ පමණක් මොලවනවා
අතින'ත ගත් දා ඉඳලා....

(සේනානායක වේරලියද්ද/මහින්ද කේ. ප්‍රේමසිරි/සේනානායක වේරලියද්ද)

අහන්න

...............

ඈ නොහිටින්න මං තනියම මොනව කරාවිද?
හැමදේකටම දිරිය ශක්තිය උනු ඈ........

සසරේ මහ සයුරේ තනි වූ විට ඔබ පහුරක් වූවා
කතරේ ජීවන ගැල පදවන දා ඔබ තරුවක් වූවා
මා ආදර පිය ළඳුනේ

කරදර බාධක මඟ අහුරන දා
සිනාසෙමිනි ඉදිරියට ගියේ
සම්පත පොදි බැඳ දොරට වඩින සඳ
කිසිදා ඔබ නැත උඩඟු උනේ
මා ආදර පිය ළඳුනේ

බර උසුලා ගෙන යන මේ ගමනේ
සිවු මං සල්වල විඩා නිවා
ඔබ ළඟ නැතිනම් ගමන නොයා හැක
අත්වැල සවියයි ඔබ ළඳුනේ
මා ආදර පිය ළඳුනේ
සසරේ මහ සයුරේ.....

(එඩ්වඩ්  ජයකොඩි /තිස්සසිරි පෙරේරා/පී. බී. කවිරත්න)

අහන්න
..............

සොඳුර, මෙතුවක් කල් ඔබ ගැන නොසිතුවාට මට සිය දහස් වාරයක් සමාවෙන්න.

මගේ මුළු ලෝකයම එළිය වූයේ ඔබගෙනි......

තාත්තා උනත් මා බත සරි කරන
අම්මා නුඹයි මගෙ දරු දැරියන් රකින//

මට පෙර උරුම ආලය දරු කැළට දෙමින්
රෑ දාවල් දෙකේ වෙහෙසෙන විටදි නොමින්
නුඹ දුටු මුල් දිනේ වත් හද නොනැඟි පෙමින්
උතුරයි ම'සිත තව නුඹ වෙත තුරුළු වෙමින්

බැතිබර හැඟුම් දනවන නුඹගේ සුවඳ
අතදරු පුතුගෙ මුව කමලේ ඇත නිබඳ
අම්මා කෙනෙකු මිස නුඹ මගෙ බිරිඳ ලෙස
නොහැඟේ ළඟින් හිඳ මගෙ හිස සිඹින සඳ

(අමරදේව/සුනිල් ආරියරත්න/රෝහණ වීරසිංහ )

අහන්න

---***---

************************************
හඬන පොඩි පුතු නළව ගන්නට නිදන මට රහසින්
*************************************
**************************************

ලිහා බත් මුල බුදින මොහොතක මිතුරු කැළ සමඟින්
වහා දස අත සුවඳ පිරුණා ඔබේ ගුණ සුවඳින්
කම්හලේ දැති රෝද නැඟු රළු පරළු හඬ අතරින්
ඔබේ හදවත ගැහෙන රාවය මට ඇසේ රහසින්

මටම දා වුන පැටවුනට සහ මටද අම්මා වන්
සොඳුර නුඹගෙනි එළිය වූයේ උදාවන දිනිඳුන්///

(සුනිල් එදිරිසිංහ)

මේක ලියන්න හිතුනෙ මං ළඟ තිබුණ පරණ කැසට්1ක් මතක් වෙලා. මං පුංචි කාලෙ ආසම සින්දු එකතු කරල කාණ්ඩ වලට බෙදල කැසට් වෙන වෙනම තියල තිබුණ. ජීවිතේටම දෙපාරක් විතරක් අහපු සින්දුවක් මතක් උනා ඒ එක්කම. මේක මම එදා ඉඳලම හොයන එකක්. ඒත් හම්බ උනේ නෑ. රේඩියෝ එකේ තමා දෙපාරම ගියෙ. දෙපාරම සංගීතය ඇහෙද්දිම දුවල ගිහිං පොතයි පෑනයි ගෙනාවත් ඒ වෙනකොට මුල් පද කීපය ඉවරවෙලා. ඒ නිසා මුල් පද 3ක් මට අමතකයි. ඒත් අනිත් ටික මතක විදිහට අකුරු කළා. ඔය අන්තිමට දාල තියෙන්නෙ ඒක තමා.

අනේ කවුරුහරි පිංවතෙක් ඉන්නව නම් මට මේක හොයා ගන්න උදව් කරන්න.

මේ එකම එක සින්දුවක් ගැනවත් මම මුකුත්ම කියන්නෙ නෑ. ඒක ඔයාලම අහල විඳගන්න.

මට වඩා ඉතාමත් හොඳට, මට පේනවට වඩා දහසක් දේ මේ සින්දු කියාවි.

භද්‍රජී මහින්ද ජයතිලක නොහොත් මගේ කුඩා කල වීරයා

මේකත් මාරයාගේ හෝරාවට ලියන්න ඕන උන කමෙන්ට් එකක්. සමාවෙලා බලන සේක්වා.

හ්ම්ම්.... මගේ වයස 8 දි වීරයා.

එයාගෙ පොත් හතළිස් ගානකින් ඒ කාලෙ මම කියෙව්වා 15ක් විතර. 

• උලමගෙ රාත්‍රිය


• දොඹගල නිධානය


• බෝදිලිමාගේ සාපය


• සක්වළ වහල්ලු


• දෝන ලුවිසා සාධනීගේ කතාව (ස්වයං චරිතාපදානයක්)


• සිංහරාජ වික්‍රමය

ඒ කාලෙ ජීවත් උනේ නිදන් වදුලු, උලමො, බෝදිලිමො, ශෘංගීධයො, සාරුවො එක්ක....

ඕවයින් පටන් අරන්,

• වැහි දවස


• කතලුගල අන්දරය


• පරෙවි පොකුණ


• හංස ගීතය


• කුරුළු තලාව


• තාරකා යානය


• පවුරු බැඳි රාජ්‍යය


• සඳ වියරුව


• නංදනීගේ ස්වයංවරය


• සුදු හංසයෝ ඉගිළ ගියහ

වෙනකම්ම කියෙව්ව. පස්සෙ සෙට් 1න් බහුතරයක් අවුරුදු 8 ක 10 ක ළමයෙකුට ගැළපෙන ඒව නම් නෙවෙයි. "වීරයගෙ පොත්නෙ"

;-)

ඉතින් කියෙව්ව.

ඒ කාලෙත් භද්‍රජී ඇමෙරිකාවෙ පොඩිඋංට ඉංග්‍රීසි උගන්නනව අද වගේම. හැම අවුරුද්දකම ලංකාවට ඇවිත් පොතක් හරි සින්දුවක් හරි පිට කරල තමා යන්නෙ. ඒ කාලෙ ගුවන් විදුලියෙ අයත් එයා නිවාඩුවට ආවම කොහොම හරි සාකච්ඡාවකට ගෙන්න ගන්නව.ඕක දැනං හිටපු මාත් කොහොම හරි වැඩ සටහන යන දවස දැන ගෙන ඉවර වෙනකන්ම අහන් ඉන්නව. රෑ 9 ට විතර පටං ගත්තම ඉවර වෙන්නෙ රෑ දොළහට විතර. ගෙදර හැමෝම නිදි. ඔය හොල්මන් කතා එහෙමත් කියනව අතරින් පතර. ......මහ රෑ, රැහැයියො බකමූණො කෑ ගහන සද්දෙ අස්සෙන් බයේ වෙවුල වෙවුල හරි මං කතාව අහං හිටිය. .....ඔන්න වීරයට තිබුණ ආදරේ තරම.

මුලින්ම පුස්තකාලෙ තිබිලා 'උලමගෙ රාත්‍රිය' අයිය ගෙනත් කියවද්දි මටත් කියවන්න ඕන උනා. එතනින් තමා ඔය වීරය හොයාගත්තෙ. අයියගෙන් පොත ඉල්ලල රණ්ඩු කළාට ඉතින් එයා කියවල ඉවර වෙනකන් ගන්නව බොරු. අනික ඉතින් මගෙ වැඩෙත් සාධාරණ නෑනෙ! එයානෙ පොත ගෙනාවෙ ඉස්සෙල්ලම! ඒ උනාට මාත් රණ්ඩු කෙක්ක පොඩි කාලෙ.

:-p

කොහොම හරි යන්තන් අයිය හවස් වෙනකොට පොත කියෝල ඉවරයි.

හා තමුසෙට ඕක කියවන්න වෙන්නෙ ඉතින් හෙට උදේට තමා. ඕක තමුසෙට බලන්න බෑ රෑට. බය වෙලාම චූ යයි. හූ හූ

මමත් අත අරින්න කැමති නෑ. කියවන්නම ඕන.

රෑට කාල එහෙම ඉවරවෙලා චිමිනි ලාම්පුවත් ළං කරගෙන මේසෙ ගාව මම වාඩි උනා. අම්මල නිදි. අයියත් හොරෙන් මගෙ දිහා බල බල නිදි වගේ ඉන්නව.

බය වෙලා පරදින්නත් බෑනෙ. මම හිමීට පොත පෙරලුවා. මම කොහොමත් පොතක් කියවද්දි හැඳින්වීම, පෙරවදන සහ පොතේ පස්ස පැත්තෙ තියෙන පසු වදනද මොකද්ද එකත් කියවලයි පොත කියවන්න පටන් ගන්නෙ.

බැලුව පලවෙනිම පිටුවෙ මොනවද තියෙන්නෙ කියල.

ආ... භද්‍රජී මහින්ද ජයතිලක, දිවත් උළුක් වෙනව

ම්ම්ම්....

මේ මොකද්ද තව යටින් තියෙන්නෙ

හත්වලාමෙ!!!!

මට කෑගැස්සුණ.

"හිත දුර්වල අය මෙය කියවීමෙන් වළකින්න. විශේෂයෙන් රාත්‍රී කාලයේ කියවන්නට උත්සාහ නොගන්න."

අර සිංහලෙන් කියනවනම්  "viewer discretion is advised" වගේ එකක්. ඉතින් මොකේදැයි දන් වළඳන්නේ කිව්වළු. අයියත් බලං ඉන්නව ඔලොක්කුවට.

ගමි සටන - එනු කඩුවට කියල පටන් ගත්ත කියවන්න, ඕන දෙයක් වෙද්දෙන් කීයල.

මම මොකටද බය වෙන්නෙ. මේක පොතක්නෙ. එදා රෑ උසට උසේ මිනිහෙක් එනව වගේ දැකල එකපාරම බය වෙලා දිව්වට, පස්සෙ ඒ කෙහෙල් කොලයක් හුළඟට වැනිල කියල මං හොයාගත්තනෙ පහුවදා උදේ. අනික වැරදිලා හරි බය උනොත් අම්මල පේන්න ඉන්නවනෙ.

ඔන්න මම කියවගෙන යනව. ඒක පුනරුත්පත්ති කතාවක්. මද්දුම බණ්ඩාර කුමාරයද කොහෙද උපදින්නෙ. එක එක හොල්මන්. ඇහැලෙපොලල මැරිච්ච විදිහටම තමා සෙට් එක දැනුත් මැරෙන්නෙ. බැරල් එකක ඔළුව ඔබාගෙන වැවේදි හුස්ම හිරවෙච්ච හැටි විඳින්න හදනව එහෙම නියමෙට ලියල තිබුණ. ඔය ලේ වැක්කෙරෙන සීන් එහෙම වෙන්නෙ උලමගෙ කෑගැහිල්ලත් එක්ක. හරී සනීපයි. ඒ මදිවට මට ඕව ඇත්තටම ඇහෙනව.

(ඒ කාලෙ අපේ ගේ ළඟ තව ගෙවල් තිබුණෙ නෑ. අල්ලපු ගේ තියෙන්නෙ හැතැප්ම බාගයක් වත් දුරින්. වටේට කැලේ. රෑට නරි හූ තියනව.  කැලේ ඈතින් උලම කෑ ගහනව..... හප්පා.)

පපුව කටේ දාගෙන කොහොම හරි මම කියෙව්ව.

ඕන්න එදා තමයි මගෙ තිබ්බ බය ඇරිල ගියෙ.

එළියක් නැතිව නිදාගන්න බෑ කියල අඬපු මං........!

ඔය සිද්දියෙන් පස්සෙ මට පොර මාර වීරයෙක්. දැන් ඉතින් මම පොතේ තිබ්බ හෝඩුවාවල් ඔස්සෙ ගිහින් අනිත් පොතුත් හොයා ගෙන කියවනව. ඒ කාලෙ වීරයෙක් ලැබුනම අල ගිය මුල ගිය තැන් හැම එකම හොයන 1 සිරිතනෙ. එතකොට තමා එයාගෙ ගැන ඔයා කියපු දේවල් දැනගන්න ලැබුණෙ. රේඩියො එකේ අහම්බෙන් යන සින්දුවක් අහගන්න, 'රේඩියෝ එක දාගෙන වැඩ කරන්න' පුරුදු උනේ.

ඒ කාලෙ මං ආසම සින්දුව "කොකුම් හර කසී සළු එපා නම් ප්‍රියේ"

"බට්ටිත්තෝ" එහෙම ආවෙ ඊට අවුරුදු ගානකට පස්සෙ. සිරස රස රිසි ගී වලින් සෑහෙන ජනප්‍රිය උනා. පේරා කැම්පස් එකේ කතාවක් කියලයි අහල තියෙන්නෙ. "ගඟ ලඟ පෙම් මඟ පාළු වෙලා" පොතේ තියෙන්නෙ කතාව. මම නම් කියවල නෑ.

වීරය මැරුණෙත් වීරයගෙම කතාවක් ගැන ටිකක් විවෘතව හිතල බලපු හින්දා.

වීරයා මැරුණු ස්ථානය:     ගුවන් විදුලි සාකච්ඡාවක්. මහ රෑ ගියපු.

ඔහුගේ ප්‍රතිපත්තිත්, ජීවන දැක්මත් ගැන ඔහුගේම කතාවත්, කෘතීනුත් එකිනෙකට පරස්පරයි කියල දැනුණු වෙලාවෙ තමා එයාගෙ අන්තිම හුස්ම පොද වා තළයට මුසු වෙලා ගියේ.

ඒ මගේ පළමු සහ එකම වීරයා. එදායින් පස්සෙ මට හිටපු එකම වීරයා මම විතරයි.

ඔයාගෙ තවමත් වීරයෙක් නිසා මම ඒ ගැන වැඩිය කියන්න යන්නෙ නෑ. කොහොම උනත් කලා කෘතියත්, කලා කාරයා සමාජයට දෙන පණිවිඩයත්, ඔහුගේ ජීවන රටාව තුළින් පිළිබිඹු විය නොහැකිය කියන එක ඒ කාලෙදිම ප්‍රත්‍යක්ශ වීමම මම ලොකු ජයග්‍රහනයක් විදියටයි දකින්නෙ.

සිගරැට් එක කටේ ගහගෙන ඉඳල හාමුදුරුවන්ගෙ චරිතයට පණ පොවන්න පුළුවන් 'කලාකාරයො'......

මට ඕක නොතේරුණ හැටි ඒ කාලෙ!!!

ප.ලි.

සමහර විට මම වැරදි වෙන්න පුළුවන්. මොකද මම ඔහුව ළඟින් ආශ්‍රය කරල නැති නිසා. ඒත් ඔහුගේ ඒ කෘතීන්ගෙන් පෙනුණු ප්‍රතිරූපයත් ගුවන් විදුලියෙන් ඔහු පෙන්නන්න හදපු ප්‍රතිරූපයත් ඉඳුරාම දෙකක් කියල මගේ ටිකිරි මොළේටත් ඒ කාලෙ තේරුණා.
ඒක මගේ දැක්ම සම්බන්ධ දෙයක්නෙ.

ඒත් කවුරුහරි උඩින් පල්ලෙන් බැලුවොත් ඔහුගේ විශිෂ්ට කලා නිර්මාණ වලටයි හැකියාවන්ටයි අසාධාරණයක් වෙන්න පුළුවන්. ඒක නිසා වැරදියට වටහා ගන්න එපා.

ලොවින් එකෙක් එක් දෙයකට වෙයි සමත

එවන් අනෙක් දෙයකට අනෙකෙක් සමත

කියන එක අතේ පැළවෙන බොරුවක් කරපු දුර්ලභ ගණයේ තවත් (සුන්දර ) මිනිහෙක් තමයි ඔහු.

කමෙන්ට් කරන්න ගිහිල්ල ඇදගෙන නෑම නොහොත් මගේ පළමු පෝස්ට් එක

'හා හා පුරා' කියල මේකෙ ලියන්න මට සිද්ධ උනේ 'මගේ මරණය'ගෙ මෙන්න මේ පෝස්ට් එක හින්ද. මෙතනින් බලන්න.

තිස්ස අයියත් කිව්ව නොවැ ලියන්න කියල. ඒත් ඉතින් මට ඉස්සෙල්ලම ලියන්න උනෙත් පරණ සින්දුවක් ගැන. තිස්ස අයියගෙ specialized area එක. මාත් කරන්නෙ කෑ පතේ පැහැරුවා වාගෙ වැඩමනෙ.

:-(

මේකනෙ කේස් එක. මං කාගෙ හරි බ්ලොග් එකක් කියෙව්වම ඒකට ලියන කමෙන්ට් එක මාගලක් විතර දික් වෙනවා. දැන් දෙපාරක්ම ඔය වගේ උනා. තවත් ලියල මං ගුටි කන්න කලිං මට හිතුන දිග වැඩි ඒව මේකෙ දානව කියල. එතකොට මගෙ ලින්ක් එක කමෙන්ට් එකේ දැම්මම ඔය කවුරු හරි නහර කාරයෙක් ඉන්නව නම් සහ ඌට ටිකක් විතර පිස්සු නම් ඔය ලින්ක් එකට කොටල මේකටත් හොට දාල යන්නෙ නැතැයි. මගෙ මොකෝ.

(ඒ උනාට ඉතින් ඔයාල මේ පැත්තෙත් ඇවිත් මටත් හොඳවයින් දෙක තුනක් කියල යනවට මාත් ටිකක් කැමතියි හොඳේ. ) මළා. හොඳවයින් කිව්වෙ හොඳ වචන ඈ. නරක වචන හෙමෙ නෙවෙයි ඕං.

හරි. දැං අපි එන්ටර් වෙමුකො කමෙන්ට් එකට. මේක ටී. එම්. ජයරත්න මහත්තයගෙ 'ඔරුව වසා වැලි පුරවා' කියන සින්දුව මතක් උනාම මගෙ හිතට ආපු දේ. ඒක ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්න එක හොඳයි කියල මට හිතුණා.

මාගල වගේ දික් උනත් මේ ටික නං නොකියම බෑ. මොකද මේව ගැන හුඟක් අය දන්නෙත් නෑ. තව අවස්ථාවක් ආයෙ එයිද කියන්නත් බෑනෙ.
'මහියංගණේ රන් කොත' ට වඩා සමාජීය අවශ්‍යතාවයක් ඉටුකරපු ගීතයක් විදියටයි මම නම් දකින්නෙ. ඕක ප්‍රශ්නයක් වෙලා තිබුණෙ වැඩිපුරම කළු ගඟ ආශ්‍රිත ජනතාවට. කළු ගඟේ පහත් ප්‍රදේශවල් පොඩි වැස්සකටත් යටවෙන්න ගත්තෙ ගඟේ ඉහළ වැලි ගොඩදාන නිසා අතුරු ප්‍රතිඵලයක් විදියට ගං ඉවුර කඩා වැටිල ගඟ ගොඩ වීමෙන්. පස්සෙ රජයෙන් අනවසර වැලි ගොඩ දැමීමට තහංචි දැම්ම. ඒත් හොරෙන් හොරෙන් තාම ක්‍රියාත්මකයි. කොහොම හරි මෝය කටත් හාරල සෑහෙන වැඩ කිඩ ටිකක් දැම්මට පස්සෙ කළුතර-මතුගම-පානදුර ජනතාවට තරමක සහනයක් ආව.
ඒත් කළු ගඟ අවට දුප්පත් මිනිස්සුන්ට ජීවත් වෙන්න තිබ්බ හොඳම මාර්ගයක් තමා මේක. දවසෙ අන්තිමට අතට හම්බ වෙන ගාන සාපේක්ශව වැඩි උනේ ජීවිතයට තියෙන අවදානම බොහොම වැඩිනිසා. ක්‍රීඩා කරන කවුරුත් දන්නව ඇතිනෙ පිහිනුම් සහ කිමිදුම් කියන්නෙ ශරීර ශක්තිය යහමින් අවශ්‍යවෙන ක්‍රීඩාවන් බව. මේකටත් එහෙමයි.
කළු ගඟේ ඔරුවකිං හරි පාරුවකිං හරි එගොඩ වෙලා තියෙන කෙනෙක් දන්නව ඇති ඒක කොයි තරම් ගැඹුරුද කියල! පොඩි වැස්සකටත් හෝ ගාල ගඟ ගලන්න ගන්නව. කොයිවෙලේ සැඩ පාරක් එයිද කියල දන්නෑ. ඒ වගේමයි රෑ එළිවෙනකන් ගැඹුරු වතුරෙ කිමිදි කිමිදි වැලි කූඩ පුරවල උඩට එවන්න ඕනෙ.
කරන විදිය ඔය සින්දුවෙ අපූරුවට ලියල තියෙනව.
දවසක් ඔය විදියට ජීවත් වෙන මනුස්සයෙක් මට හම්බවෙල කිව්වෙ වතුර යට විනාඩි දහයකට වඩා ඉන්න බෑ. ඔරුවෙන් කාලක් විතර පුරවද්දි මාර මහන්සියි. වතුරෙදි හුස්ම හිරවෙලා මැරෙන්න යන්න වගේ එද්දිත් දත කාගෙන ඔරු 2-3 පුරවන්නෙ ගෙදර ඉන්න පොඩිඋං දෙන්නගෙ හිනා කටවල් මතක් කරගෙන හිතට දහිරිය අරගන්න හින්දයි කියල. මට ඔය සින්දුව මතක් වෙලා එවෙලෙ ඇඬෙන්න ආව.
ඒ මිනිස්සු විඳින දහදුක් තේරෙන්නෙ එක්කො මේ වගේ සින්දුවකිං නැත්තං අවුරුද්දකට ගිළිල මැරෙන මිනිස්සු ගාණෙන්!
කොළඹට වෙලා සැප විඳින, ඉස්කෝලෙං ගේන්න කියල වදකරන නිසා පොඩි එකා කන්නැති බව දැන දැනත් බත් ටික යවල බර්ගර්1ක් දෙන්න බැරිඋනානෙ කියල නැහෙන අපිට ඒ ටිකවත් තේරෙන්නෙ නෑ.
ඉන්ජිනේරුවෙකුගෙ ඇතුළෙ මිනිහෙක් ජීවත් වෙන හින්දද මන්ද මට ඔය රැවුලයි කැඳයි දෙකම බේර ගන්න පුළුවං විසඳුමක් නම් පේන්නෙ නෑ. අනේ මන්ද? මේකත් හරියට අලි - මිනිස් ගැටුම වගේ.

"ඔරුව වසා වැලි පුරවා - එගොඩ ගොඩේ ගං ඉම සොයලා

හිමිදිරියේ කාසි අතේ - පැදපල්ලා, පැදපල්ලා

සඳු දෙවියයි පාළු මකන්නේ

තරු එළියයි පාර කියන්නේ

රකුසු දියේ ගැඹුරේ කිමිදී

වැලි කන්දේ තෙත් පල හමුවී

කූඩ හදා උඩට එවා කඹයේ දවටා

කඹයෙන්මයි ගොඩට ඇදෙන්නේ

ඔරු බැම්මේ ඈතට දුවපාං

රිටි පොවලා වෙල්යොදවන්නේ

හෙට උදයේ හිරු එළියේ කාසි උනන්නේ

ගංගාවෙන් ජීවත් වෙන්නේ

ඔරුව වසා වැලි පුරවා - එගොඩ ගොඩේ ගං ඉම සොයලා

හිමිදිරියේ කාසි අතේ - පැදපල්ලා, පැදපල්ලා

සඳු දෙවියයි පාළු මකන්නේ

තරු එළියයි පාර කියන්නේ///

අහන්න මෙතනින්

තිස්ස අයියට මල් මිටක් සහ තුති ගොඩක් දෙනව මාව දිරිමත් කළාට

Hello world!

hmmmm

started blogging.....

Welcome 2 my blog!